New York – blogpost 119

Ik begin het ietwat zat te worden, al die aanslagen. New York is ditmaal aan de beurt. Momenteel: acht doden en tientallen gewonden. Een SUV reed op mensen in, trok vervolgens een (nep)vuurwapen, riep ‘Allahu Akbar’ en werd zelf neergeschoten. Ondertussen in Kopenhagen….. Uiteraard is mijn openingszin ‘ik begin het ietwat zat te worden’ een stevige understatement. Ik ben het namelijk niet ‘ietwat zat’, ik ben het SPUUGZAT.

Laten we één ding voorop stellen. Ik heb niets tegen andersgelovigen, ik heb niets tegen mensen uit verre landen. Ik heb iets tegen terrorisme. Ik heb iets tegen mensen die tegen Zwarte Piet en de kerststol zijn. Ik heb iets tegen het Lentefeest, dat van oorsprong Pasen schijnt te heten. En tenslotte heb ik iets tegen het verbannen van de jodenkoeken en de negerzoenen. Oh, wacht, ik vergeet er nog eentje. Ik heb ook iets tegen Artikel1, euhh BIJ1. Simons, de risee van de Nederlandse politiek weet zichzelf andermaal flink voor schut te zetten. Had maar VJ gebleven….

 

Discriminatie

Ik houd er niet zo van, dat discrimineren. Een kwartiertje geleden nog, op een Facebookpagina over Nostalgisch Amsterdam, werd ik uitgemaakt voor mof. Door een gefrustreerde dame van Nederlandsch-Indische afkomst. Die zat de Nederlandse geschiedenis dusdanig dwars, dat zij op geen enkele wijze tegenspraak duldde. Tegenspraak van mijn kant uiteraard. Ik vroeg haar of het nodig was zo te schreeuwen, zij schreef alles in hoofdletters. Dat komt nogal schreeuwerig over. Daarop vroeg zij mij hoe ik het zou vinden MOF te worden genoemd. Dat slaat werkelijk nergens op. Ja, mijn achternaam klinkt Duits. Is het ook. Maar dan wel uit een hele andere eeuw. Namelijk uit het jaar 1725, toen de eerste Wegman opdook in de Aalsmeerse geschiedenis.

Ik ben trots op mijn achternaam, en dat heeft geen enkele zak te maken met de oorspronkelijke afkomst.

 

Niet eerder ben ik gediscrimineerd op basis van mijn achternaam. Maar ach, voor alles een eerste keer! Het zal mij benieuwen wat er gaat gebeuren wanneer ik eind november mijn David’s ster aan mijn kettinkje kan hangen.  Naar eigen ontwerp en handgemaakt (niet door mij).

Nee, dan discriminatie op basis van seksuele voorkeur. Loop ik daar tegenaan? Welnee! Gezeik! Doe normaal, en je krijgt normaal terug. Ja, ik val (viel) op vrouwen. Vind ik dan elke vrouw leukleuk?? Welnee! Worden vriendschappen in twijfel getrokken? Ja, en daar word ik doodmoe van. Valt een heterovrouw op elke vent die ze tegenkomt? Ook al heeft ze er leuk contact mee? Nee, hè. NOU DAN!

Maar goed, ik val dus niet meer op vrouwen. Omdat ik op niemand meer wens te vallen.  Klaar mee, daar heeft mijn ex-heks wel voor gezorgd. Vertrouwen is voor altijd weg. Ongelukkig? Nee hoor, ik voel mij met de dag gelukkiger worden. Los van alle narigheid in de wereld, die inmiddels in brand staat… Te beginnen bij New York..