Op de foto bovenaan dit epistel zijn we nog compleet als gezin. Gelukkig volledig onwetend over de situatie jaren later. Beide ouders overleden. Beiden de tachtig niet mogen halen. Pap overleed op 8 oktober 2016, 79 jaar oud. Mam overleed op 22 maart 2021, 77 jaar oud. Vaderdag doen we dus al bijna acht jaar zonder vader, moederdag zonder moeder vindt dit jaar voor de derde maal plaats. Ik vind mijzelf er nog steeds veel te jong voor, om de rest van mijn leven zonder ouders te moeten doorlopen. Maar heb ik een keus? Nee, natuurlijk niet. Je moet en je doet. En dat geldt natuurlijk ook voor mijn vier jaar jongere zus. Als ik mijzelf al veel te jong vindt om ouderloos verder te gaan, gaat dat voor haar al helemaal op.
Moederdag zonder moeder. Hoe doe je dat? Het antwoord is kort en simpel: niet. Je staat erbij stil, denkt aan je moeder, aan herinneringen. Maar er komen geen nieuwe herinneringen meer bij, dus koester je de oude. En drinkt er een wijntje op.
Aan haar te danken
Vaders zijn speciaal, maar moeders toch vaak net even een beetje meer. Raar? Nee hoor. Je moeder is degene die jou op de wereld heeft gezet. Jouw bestaan heb je aan haar te danken. Over het algemeen genomen dan, want ik wil niemand kwetsen. Natuurlijk, zonder mannelijke inmenging geen bevruchte eicel. Dat snappen we allemaal. Maar je moeder heeft jou negen maanden lang liefdevol gedragen en de pijn doorstaan toen je eenmaal zover was om ‘ter wereld’ te komen.
Slechte dochter
Niemand is perfect. En de tekortkomingen van mijn ouders zou ik zomaar kunnen opsommen. Maar dat doe ik niet. Dat heeft te maken met respect. Ik hield (hou) van mijn ouders, en respecteerde ze. Het benoemen van tekortkomingen op deze plek, zou van mij een slechte dochter maken. Ten eerste verdienen ze dat niet, en ten tweede verdienen ze dat niet. En dat is geen typefout. Want er zijn zoveel meer positieve eigenschappen over ze te melden. En die herinner ik mij, en koester die. Voor altijd, zo lang als ik leef.
Samen in de tuin
En als mijn moeder vandaag de dag nog zou hebben geleefd, dan had ik haar echt vreselijk in het zonnetje gezet. Lekker eten, cadeautjes, wijntje erbij. Met het hele gezin, of wat er nog van over is, lekker samen in de tuin zitten. Kletsen over de tuin en de plantjes waar ze altijd mee in de weer was. En over de radio natuurlijk, en nog veel meer onderwerpen die haar dagelijkse leven vulden.
Mooi verwoord Marielle.