Op 1 januari schreef ik mijn 200ste blog over de plannen voor het nieuwe jaar. Hoog op de prioriteitenlijst staat afstuderen, maar mogelijk nóg hoger dan dat het veranderen van de indeling van het huis en de (kleine) verbouwingen die daarmee gepaard gaan. Er zijn grotere verbouwingen noodzakelijk, maar deze kamer-stoelendans gaat even vóór alles, want het slapen op de bank ben ik nu wel een klein beetje zat.
En dat slapen op de bank zit zo. Sinds een maand of twee heeft Natali weer contact met haar jongste dochter. En dat contact verloopt dusdanig goed, dat dochter inmiddels regelmatig bij ons blijft logeren. Met haar moeder in ons bed en ik, de bijvangst, op de bank. Geen probleem. Maar niet voor eeuwig. Maar waarom doe je het überhaupt. Nou lang verhaal kort: als dochter op de bank zou slapen krijgt ze daar last van. Ik spook ‘s nachts nog weleens en ga minstens eens per nacht naar beneden. Naar het toilet, maar kennelijk ook om te rommelen in de huiskamer en soms zelfs naar buiten. En dat kan ik haar echt niet aandoen, en dus slaap ik op de bank als zij er is. En dat begin ik zat te worden en is het dus tijd voor haar eigen (logeer)kamer.
Kamer-stoelendans
Het blijft echter niet bij het realiseren van een logeerkamer. Het is de start van een groter wordende olievlek in het water. Je weet wel… De indeling van de bovenverdiepingen is momenteel als volgt, eerste verdieping: grote kamer = onze slaapkamer, eerste kleine kamer = onze kleedkamer, tweede kleine kamer = studeerkamer. En op zolder is het vooral een teringzooi en woont er een poes: Roosje. Roosje en honden gaan niet samen, maar dat is een ander verhaal. De veranderingen die we voor ogen hebben: grote kamer wordt werk- en studeerkamer en tevens de ruimte voor de geluidsapparatuur, de eerste kleine kamer blijft onze kleedkamer, de tweede kleine kamer wordt (logeer)kamer van dochter en onze slaapkamer verhuist naar de zolder. Zolang ik tenminste nog trap kan lopen en het toilet op de begane grond op tijd kan halen. Want ja, inmiddels 55…. Dan wordt een en ander ongewild toch wat slapper…
Eerste stappen
Om bovenstaande stoeldans te kunnen uitvoeren is ruimte nodig. Veel ruimte. En dus zijn we daar gisteren mee begonnen. Maar eerst de kerstzooi de deur uit. Letterlijk, want we huren twee bergingen en daar gaat de kerst elk jaar weer naartoe. Ik zei al dat we twee bergingen hebben. Eentje voor geluids- en lichtapparatuur en eentje voor alle zooi die we thuis kennelijk niet nodig hebben. Gisteren haalden we de lege dozen voor al onze kersttroep op uit de berging. Maar ook daar voerden we een stoelendans op: de berging voor apparatuur is nu bestemd voor spullen die uiteindelijk naar de stort moeten. Weg ermee. En de apparatuur ging naar de zooi-berging. Waar nu minder zooi in staat omdat dat allemaal naar de stort wordt verplaatst. Dat betekent dat de zooi die hier op zolder staat, ook allemaal naar de berging kan. Nadat we opnieuw hebben geschift: wat gaat naar de stort en wat gaat naar de berging. En zo hebben we straks flink veel ruimte vrijgemaakt in huis. Want neem van mij aan, er kan heel erg veel weg (stort)!
Volgende stap
Logisch, dat is hier thuis de zolder op. Waar Roosje verblijft staan nog twaalf onuitgepakte verhuisdozen, een ongebruikt fitness-apparaat, twee bokszakken, en heel veel schilderijen. Wat weg kan, gaat naar de stort en de rest naar de berging. Het fitness-apparaat vind je straks terug op Marktplaats of een aanverwante site. Het gaat toch niet bijdragen aan dat andere goede voornemen: 10 kilo eraf. Het staat hier al twee jaar en ik heb er nog nooit iets mee gedaan. Dus: weg ermee!
Als de boel wat leger is, hebben we de ruimte om te schuiven met spullen. Dan kan ik starten met het maken van een hoekbureau. In onze huidige slaapkamer, want dat wordt tenslotte de nieuwe studeer- en werkkamer. Oh, en Roosje gaat daar wonen. Gezellig! Voor haar én voor mij.
Maar hoewel we nog heel veel stappen zijn verwijderd van het eindresultaat, is gisteren de eerste kleine stap gezet.