Echt, ik zie het steeds vaker voorkomen in teksten, het woord ‘opzoek’. De manier waarop het woord doorgaans wordt gebruikt, is onjuist. En er zijn er meer. Daarom ga ik in dit stuk op zoek naar ‘Opzoek (en andere taalfouten)’.
Vanavond zat ik te neuzen op zo’n Facebook-verkooppagina, je kent ze wel. Eén verkoopadvertentie deed mij besluiten dit stuk te schrijven. Een mevrouw was namelijk ergens naar opzoek… Neen, mevrouw, u bent ergens naar op zoek. Ergens naar op zoek zijn, en iets opzoeken heeft dan wel veel van elkaar weg, maar is niet hetzelfde. Opzoeken is een werkwoord , ergens naar op zoek zijn niet.
Vorige week hoorde ik ook een leuke. Iemand kondigde aan even naar de begaande grond te gaan. Nu heb ik wel gehoord van gebaande paden, maar de onderste etage (straatniveau, dus niet de kelder ;-)), is voor mij toch echt de begane grond.
Oh, en deze kom ik ook vaak tegen. De lange ij als hoofdletter. Nu is de lange ij natuurlijk geen letter maar een lettercombinatie. Daarom – denk ik – wordt de fout veelvuldig gemaakt wanneer een zin of naam begint met ij. Er staat dan bijvoorbeeld ‘Ijdele meisjes brengen veel tijd voor de spiegel door.’ Al tikkend zie ik het al op het scherm, er staat een rood kriebel-lijntje onder. En terecht want het woord ijdel dient in dit geval met twee hoofdletters worden geschreven: IJdel, dus.
Opzoek (en andere taalfouten)
Over onderstaande fouten schreef ik al (een paar keer) eerder, maar ik doe het gewoon nog een keer. Juist omdat het zo hardnekkig is!
Welke onderstaande zin is juist?
- Kom je weer is een bakkie doen?
- Ik ga maar is naar bed.
- Zullen we eens een lekker flesje opentrekken?
- We stappen maar is op.
Zie je het? Ik hoop het. Indien je het niet ziet, het woord is is een vervoeging van het werkwoord zijn, en kan het woord eens NIET vervangen. Zie je het nog niet? Klik dan op de volgende link voor een hele subtiele uitleg op Dumpert. Daarna vergeet je het nooit meer!
De volgende veelvoorkomende fout is ook zeer hardnekkig. Het verschil tussen me en mijn is voor veel mensen, POEF!, verdwenen. Laten we beginnen met het feit dat het woord mijn aangeeft dat iets van jou is (nee, dus niet van jouw…, dat is een aparte discussie). Mijn fiets, mijn broek, mijn huis. Dus niet me fiets, me broek, me huis. Maar daar hebben we Dumpert weer, met een geinig filmpje. Klik op de link voor de uitleg. Doei!
Het kostte vanavond zeer veel moeite om foto’s naar de site (niet side…, wat ik nog weleens zie) te uploaden, dus één bekende en één nieuwe. Voor mijn gemak. De uitgelichte afbeelding heeft daar al eens (is?) vaker gestaan. Die is van de hand van Merel Meijdam. De foto in de tekst heb ik vorig jaar gemaakt tijdens of vlak voor de start van de enige echte Aalsmeerse Pramenrace. Deze foto had ik ingezonden voor de fotowedstrijd AalsmeerPhoto. een van de vijf inzendingen. Niet eentje is door de vakjury goed genoeg bevonden. Helaas. Voor het tweede jaar op rij overigens. Ik geloof niet dat ik volgend jaar nog meedoe aan deze fotowedstrijd. Het staat zo wanhopig. Maar het is wel weer aanleiding om het in een volgend blog te hebben over de Aalsmeerse ‘kunstmaffia’.
Haha, mooi ‘opgenoteerd’!!
Yep, niet te missen