In het vorige Stoelendans-stukje schreef ik dat ik op vrijdag wegens ziekte werd heengezonden. Deze eigenwijze tut dacht de maandag erop het opnieuw te gaan proberen. Collega’s wisten het andermaal beter: jij hoort thuis in je bed te liggen. En dus ging ik wederom naar huis zonder iets te hebben gedaan. En ik zal het niet snel toegeven, maar iedereen wíst het ook daadwerkelijk beter. Een paar dagen uitzieken, werd een volle week ziek thuis, waarbij de donderdag als aller-ergste dag aangemerkt kon worden. Hoesten, niezen, verkouden en een hoofd dat bij uitingen van de drie voorgaande zaken, bijna uit elkaar spatte. Althans, zo voelde het aan. Tijdens het hoesten en niezen moest ik met beide handen mijn schedel omvatten om het nog enigszins draaglijk te laten verlopen. Mannengriep, wat doe je ertegen?
Na deze ‘zwarte donderdag’ kon het alleen nog maar beter worden, en dat werd het. Een en ander had echter wel als gevolg dat de gewenste stoelendans van kamers in huis nog niet aangevangen kon worden. Ik kon nog geen schroevendraaier vasthouden. En dat zeg ik echt niet voor de bühne, omdat collega’s en/of leidinggevenden mee kunnen lezen. Maar zoals gezegd werd het na die donderdag steeds een beetje beter, en achtte ik mijzelf vandaag (zondag 14 januari) weer in staat iets te doen in huis. En aldus geschiedde.
Nooit normaal
Gelukkig zijn bouwmarkten open op zondag, want ook materiaal halen was op de voorliggende dagen natuurlijk geen optie. Hout, poten, onderstellen en een doos schroefjes. Accus aan de laders en aan de slag. Toch niet, opnieuw vertraging. Mijn rolmaat was op de een of andere manier in Natali haar tas terechtgekomen, en zij mét tas waren op werk. Daar er best wat gemeten en gezaagd moest worden, werd de start van de werkzaamheden wederom uitgesteld. Waarom kan hier nu nooit iets normaal verlopen? Pfffff….
Slaperige muil
Vanaf het moment dat de rolmaat weer ‘op honk’ was zijn we ook gelijk aan de slag gegaan. Binnen drie uurtjes tijd een werkplaats gerealiseerd (L-vormig bureau) van een zevental steigerhouten planken, drie U-poten en drie staande poten. Omdat de werkkamer bezit neemt van onze ‘masterbedroom’, en we geen zin en tijd hadden om het bed te verplaatsen, heb ik het bureau maar een beetje rondom het bed gebouwd. Natuurlijk wel op de beoogde plek. Maar als ik aankomende nacht uit mijn bed wil springen, moet ik vooral proberen niet met mijn slaperige muil op een bureau te belanden.
