Het is tijd voor een kleine update. De stoelendans is nog steeds niet uitgedanst. We slapen al ettelijke weken in de kleedkamer. Natali stort tegen de muur, als ze uit bed wil stappen. En ik in de kast. Ook bijzonder, want dat betekent dat ik elke ochtend opnieuw ‘uit de kast’ kom. Niet echt meer noodzakelijk, zeg maar.
De kamer van Cloé is te gebruiken als waar die voor bedoeld is: slapen. Ja, er missen nog een gordijnrailtje en een lamp. Maar gezien het gegeven dat het plafond eigenlijk aan vervanging toe is, is dat eventjes naar de achtergrond verplaatst.
Mijn prioriteit ligt momenteel bij het bewoonbaar (slaapbaar) maken van de zolderkamer. Dat wordt tenslotte de zogenaamde master bedroom. Hij is bijna leeg. Een paar attributen die nog herinneren aan een basic fit, maar dan thuis, staan nog op de inmiddels kale zoldervloer. Kwestie van tijd. De hometrainer gaat een enkeltje Meerlanden maken, en de standaard voor de bokszak verhuist naar de tuin.
Vast = vast
Afgelopen zondag was ik begonnen met het slopen van de laminaatvloer. Ik kwam slechts halverwege. Want. Hoewel ik mijn vader zo’n beetje adoreerde, moet ik toegeven dat hij de grootste pietlut was die ik ooit ben tegen gekomen. Het KLIK-laminaat, je weet wel, makkelijk in elkaar te ‘klikken’, was van plank tot plank volledig verlijmd. Er kwam regelmatig een moker aan te pas om de vloer te reduceren tot hapklare/vervoerbare stukken. Tot overmaat van ramp, kwamen we er deze ochtend achter dat de man met twee rechter handen elke plaat ondervloer zorgvuldig met spijkers had vastgezet aan de houten zoldervloer. Vast = vast, wordt wel eens gezegd. Mijn vader gaf daar kennelijk zijn eigen betekenis aan. Maar alles is eruit, op de sport-attributen na.
Zaag in het dak
Morgenavond verder met de volgende stap: het isoleren van het dak. Niet met het allerbeste of allerduurste. Maar tussen van niks naar iets zit natuurlijk al een heel groot verschil. PIF40 is het geworden. Eén of ander chic bubbeltjesplastic, maar dan om mee te isoleren. Ik was eigenlijk op jacht naar PIF60. Maar toen we vanmorgen de plaatselijke bouwmarkt binnen stapten, stond daar PIF40 voor de helft van de normale verkoopprijs. Daar hoefde ik niet heel erg lang over na te denken, en ik nam gelijk maar vier rollen mee naar huis. Best logisch, als je nagaat dat we eigenlijk een, maar het liefst twee dakkapellen willen laten plaatsen. Ooit. Dan gaat vrij rigoreus de zaag in het dak. En ik vind het zonde om nu mega te investeren in een isolatie die er straks weer uit moet.
Legoblokje
Maar voordat ik ga starten met het aanbrengen van de isolatie, moet ik eerst op de knietjes, met een hamer in de hand. Het is zoiets als stappen op een legoblokje. Op de knietjes ontdek ik vast heel snel alle spijkers (van de ondervloer) die nog in de houten planken moeten worden geslagen.