#156 – Tijd is je grootste vijand

Scherpzinniger – voorheen Mariëlle Wegman Fotografie – is ooit opgezet om vooral ‘naam en faam’ proberen te verwerven op het gebied van fotografie. Tijdens een feestje waar de drank rijkelijk vloeide het idee ‘in de (best wel beschonken) groep gegooid’ en een week later zat ik bij de Kamer van Koophandel. Bij wijze van spreken dan.

Ondanks de torenhoge ambities bleven naam en faam uit en werk ik nog steeds bijna fulltime als verpleegkundige. Erg? Afgang? Geflopt? Nee, nee en nee. Waren de ambities echt zo torenhoog? Nee, ook niet. Nooit heb ik de illusie gehad dat ik er mijn brood mee zou kunnen verdienen. Natuurlijk had het leuk geweest als klanten in rijen van drie voor de deur van mijn eigen fotostudio lagen te wachten tot ze een plekje konden bemachtigen in mijn overvolle agenda. Een gebrek aan een charismatische persoonlijkheid (sommige dingen zitten er nu eenmaal echt niet in voor een Asperger), geen ruimte, geen liquide middelen voor goeie investeringen in apparatuur en onvoldoende geschoold. Het zijn zomaar een paar factoren die mij aan de onderkant van de middenmoot houden. Het is zoals het is.

Mini-shoot Voor ik verderga met wat ik heel erg graag zou doen, sta ik even stil bij vorige week. Zondag togen wij naar Amsterdam, zoals we dat de laatste tijd wel vaker doen. Zolang ik er maar niet zelf hoef te rijden, maakt mijn hart een huppeltje, telkens wanneer we ons binnen ‘de ring’ bevinden. Ik heb te lang in die stad gewoond om er niet heel stiekem een beetje heimwee naar te hebben. Soms, want in mijn hart ben ik gewoon een Aalsmeerder. Maar goed, op bezoek dus bij dochter en kleindochter. Voortkomend uit een vage ingeving had ik mijn cameratas meegenomen. Dit keer niet voor niets. Dochter en kleindochter waren helemaal in voor een mini-shoot. Geen studiolampen, geen achtergronden. Slechts de camera en de stucwerk-wand als achtergrond. Ik ben content, voor het eerst sinds ruim een jaar weer eens portretjes geschoten.

Maar wat zou ik nu heel graag willen doen? Er zijn een paar projecten waarover ik al een hele tijd loop na te denken. Omdat het er meer dan een zijn, neem ik natuurlijk weer veel te veel hooi op mijn vork. Mensen die mij een klein beetje kennen weten dat ik gek ben op geschiedenis in het algemeen en een paar speciale tijdvakken of onderwerpen in het bijzonder.

Tijd wordt gekaapt De Aalsmeerse geschiedenis raakt mij enorm, en daar zou ik op fotografisch gebied graag iets mee willen doen. Al meerdere keren heb ik ergens een beginnetje gemaakt om een project wat meer vorm te kunnen geven. Helaas bleef het tot nu toe bij beginnetjes. Zoals de titel van dit blog al aangeeft: ‘Tijd is je grootste vijand’. Het ontbreekt mij eenvoudigweg aan voldoende tijd om eens verder te komen dan dat ene beginnetje. Tijd wordt gekaapt. Gekaapt door werk, feestdagen, huishoudelijke beslommeringen, slaap en andere verplichtingen.

Met behulp van Photoshop wil ik oud en nieuw gaan combineren. Lijkt me ontzettend leuk om te doen en tegelijkertijd heel confronterend. Wat is er nog over van het oude Aalsmeer? Bar weinig. Des te mooier om juist dit project toch eens een keertje vorm te gaan geven.

Een ander idee heeft ook te maken met geschiedenis: het inkleuren van oude foto’s van het Aalsmeerse straatbeeld zoals het ooit was. Was ik ooit al mee begonnen, om te oefenen op de techniek. Met een paar foto’s was ik echt al ver, maar zo’n vijf minuten geleden kwam ik erachter dat ik niet één van die foto’s op mijn pc heb opgeslagen. Al het werk voor niets. Schouders recht, kop omhoog en gewoon weer overnieuw beginnen.

Tenslotte ben ik ook voornemens iets met fotokunst te doen. Ook daar loop ik alweer maanden mee rond. Ik kan er pas aan beginnen als het plaatje in mijn hoofd vorm heeft gekregen. Dát gedeelte van het proces kan gelukkig altijd doorgaan en wordt niet beperkt door factor tijd.