Rare dag, blogpost 24

Ja, vandaag was een rare dag. Het was de dag dat we mijn vader, of eerlijk gezegd wat er van hem over is, op konden halen. Om kwart over drie reed ik met een zonnetje weg uit Alphen aan den Rijn, om een half uur later in de regen aan te komen bij het uitvaartcentrum. Typerend. Er was net een uitvaart achter de rug, en zo’n driehonderd man arriveerde op de parkeerplaats, ons wat argwanend bekijkend. Nu ja, afspraak is afspraak, wij moesten daar toch ook echt zijn. Moeder, zus Angelique en ik.

 

Zwaar

Eenmaal binnen werden we naar een ruimte gebracht waar we mochten plaatsnemen. Binnen een paar minuten kwam een mijnheer binnenlopen met een soort tasje in zijn hand. Daar zat pa in! Een grote koker werd uit het tasje getoverd, met daarbij vier envelopjes. Drie gevuld met as, en eentje met de uitvaartsteen erin. Tekenen voor ontvangst, spoedcursusje ‘koker openen’. Tjee, wat is dat ding nog zwaar zeg! Vanmiddag geleerd: as van een overledene kan zo tussen de 3 en de 5 kilogram wegen.

Na de formaliteiten kwam het gesprek snel op Radio Aalsmeer, uiteraard. Waar mijn moeder is, wordt gepraat over de radio. Of over schilderijen, of… Hoe dan ook, het was al snel ‘Ken je die?’, en ‘Oh, wat grappig, daar heeft die en die ook gewerkt!’. Ouwe jongens krentenbrood. Op z’n dorps. Gelukkig maar. Het hield het luchtig.

 

Rare dag

Hierna gingen we met mijn moeder mee naar huis. Pap reed met mij mee. Dat heb je toch ook niet elke dag naast je in de auto, een urn.

Toen we compleet waren, soep, slaatje, en spareribs. Lekker gegeten en vreselijk gelachen. Tegen 19 uur tijd om huiswaartsch te gaan. Zus en ik een envelopje mee. Waar stop je dat ding. Kontzak? Nah, dan zit ik als het ware bovenop hem. Al voelt hij er niets meer van. Het besluit werd genomen, het werd mijn linker broekzak. Bij de dropjes die ik altijd in mijn zak heb zitten. En nu ligt het zakje op mijn bureau, waarin ik nu zit. In mei gaan we sieraden bestellen, waar we een symbolische hoeveelheid as in doen. Hebben we ‘m altijd bij ons. Mooie gedachte. Ondanks de rare dag.

 

Op de uitgelichte afbeelding de kist van/met mijn vader. Vlak nadat de uitvaartplechtigheid achter de rug is. Zijn foto was al weggehaald. Voor sommigen een blasé bewerking. Ik zelf vond ‘m hier wel treffend. De bloemen in kleur, de rest in zwart wit. De foto is door mijzelf genomen en bewerkt.