Half in dromenland verkerend bereikt het deuntje van de Efteling-attractie ‘Carnaval Festival’ mijn brein. Anna-Maria belt. Opnemen of niet opnemen. Opgenomen. “Bel ik gelegen?’. “Je belt mij wakker.”. “Oh, was ik al bang voor.” Een vraag naar de tijd leerde mij dat het 10:50 uur was. Mooie tijd om een keertje wakker te worden dus. Anna-Maria, de Bertha-Springveer van Radio Aalsmeer. Dame Puur, pur sang.

 

Puur, foto van Arjen Vos

Puur

Anna-Maria is Puur, in alle opzichten. Wel heftig wakker worden,trouwens. Ik hoor het mij nog zeggen”even een slokje limonade hoor”. Ja, ik heb ‘s nachts een flesje met aanmaaklimonade naast mijn bed staan! Maar terug naar Anna-Maria, naar Puur. Puur wil mij in het zadel helpen. Iets waar ik haar voor ever en ever dankbaar voor ben. Puur is iemand waar ik mij aan op kan trekken. Haar gedrevenheid en enthousiasme zijn aanstekelijk. Waar zij verschijnt, schijnt de zon. Als het ware. Denk er nu overigens maar vooral geen rare dingen bij, ik ben gewoon enthousiast over haar, meer niet. Geen gekke vlinderdingen dus. Dat we dat maar even heel erg duidelijk hebben. Overigens heb ik na meerdere relationele blamages, dat soort liefde afgezworen, dus wat dat betreft kan ik zo het klooster in! Maar dat terzijde. Sinds @Puur bij Radio Aalsmeer is komen werken, zijn er vele mooie dingen de revue gepasseerd.  Daarvoor natuurlijk ook al hoor, maar die kers op de taart hè…

 

Gesprek

Terug naar het telefoongesprek. Zij wil mij helpen. Als ondernemer. Op de rit zetten, zeg maar. Trouwens, zij noemde mij talentvol, koester ik! Ben ik trouwens ook. De hele dag ben ik in mijn hoofd bezig geweest met dit gesprek. Mijn begin van de dag. Nu gedachtes omzetten in acties. Moet. Maar eerst surfen op gevoel, gevoel dat voortkwam uit het telefoongesprek. Moet ook. Alles laten landen en vervolgens straks dromen over alle mogelijkheden. De wereld ligt open. Zelfs en ook voor mij. Ik ben goed in wat ik doe. De wereld weet het nog niet. Arme wereld….. Ja toch? Maar goed. We gaan er een keertje goed voor zitten. Puur en ik. Ik denk dat ik bitterballen meeneem. Of kaashapjes, daar ben ik nog niet over uit. Doei!

 

Uitgelichte afbeelding: Tja, wat kan ik zeggen, ik was weer eens op de Historische Tuin….

Eén antwoord op “Puur wakker worden, blogpost 23”

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *