Oké, sporten staat voor mij zowat gelijk aan verschillende vormen van marteling. En als je de apparatuur in de sportschool eens aan een kritische blik onderwerpt, klopt die vergelijking ook wel enigszins. En toch ben ik (lees: we) er vandaag weer aan begonnen. Na een afwezigheid van bijna veertien maanden.

Niets vindbaar

Drie dagen had ik er stress van. De verbouwing in huis heeft een en ander flink opgeschud en werkelijk niets was (direct) vindbaar. Sportkleding, iets met sportschoenen, tas, handdoekje, lockerslot, JBL draadloze koptelefoon, app van de sportschool die niet meer werkte (je komt zonder app niet binnen). Het kwam allemaal goed, zoals gewoonlijk.

Dus na bijna veertien maanden afwezigheid stond ik weer op de loopband, werkte ik wat apparaten af (vooral voor de benen en eentje voor schouders) en koelde ik als laatste onderdeel weer af op de loopband. En ik vond het heerlijk. Echt. Morgen natuurlijk janken, want spierpijn. Maar donderdag sta ik er weer. Vergezeld door mattie Mellebel. Zonder vind ik er ook geen reet aan, eerlijk gezegd.

Met de loopband des onheils achter mij

Nieuw XL-shirtje

Maar vandaag was niet echt mijn dag wat sporten betreft. De shirtjes zitten wat nauwer dan een jaar geleden het geval was. Keihard afgestraft voor het niet sporten, het afgelopen jaar. Gezeik over mijn schoenen. Koptelefoon (verdomme, van JBL notabene) onvindbaar. Nieuwe besteld, zou vandaag geleverd worden. U raadt het al…. Dan maar oortjes in. Elke dertig seconden opnieuw moeten verbinden met mijn telefoon. Dus lekkere beats zaten er niet in. Tijdens de honderdduizendste keer dat ik al ploeterend op de loopband mijn oortjes moest ‘connecten’ flikkerde mijn telefoon naar beneden. Op de draaiende loopband. Met duizend en een pasje in het hoesje. Die één voor één getorpedeerd werden door de loopband, hop richting andere ‘atleten’ op andere martelapparatuur. Shit, pasjes redden. Hoe stap ik van die loopband af zonder op m’n muil te gaan? Simpel: niet. Dus eerst die loopband maar tot bedaren gebracht. Dan, kont omhoog en pasjes rapen. Zit alles erbij? Ligt er niets onder de loopband? Nee, alleen stof (heul veul…). Top, ik ben klaar voor vandaag. Maar toch… heb ik heerlijk gesport. Donderdag weer. Maar dan hopelijk wel met een nieuw XL-shirtje, de nieuwe JBL, en mijn pasjes laat ik maar beter thuis.

Update: het nieuwe XL-shirtje zat als gegoten, de nieuwe JBL in het geheel niet. On-ear is toch niet zo lekker, doe mij maar over-ear. En wat denk je: telefoon opnieuw getorpedeerd, ditmaal zonder hoesje. Heeft de val niet overleefd. Het werd een duur avondje. Een nieuw schermpje kost snel een dikke 300 eurootjes. Ik ben even uitgesport, vind er zo geen reet (meer) aan….

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *