Tja, zitten we nu echt tegen een avondklok aan te hikken? Heeft dat meerwaarde? Voegt het iets toe aan een lock-down? Nee, als je het mij vraagt niet. Word ik wakker, zoals de complotdenkers dat noemen? Nee, ik ben nooit in slaap geweest. De ‘zij’ en ‘wij’ leven gewoonweg in een andere wereld, in een andere realiteit. Maar terug naar de avondklok, die gaat wat mij betreft niets toevoegen. Waarom niet? Nou, dat is een simpele vraag, waar een simpel antwoord op te geven is. Namelijk: als iedereen zich gewoon (ja inderdaad ‘gewoon’) aan de maatregelen zou houden en hebben gehouden, hadden we dit kreng allang uit de wereld geholpen.
Maar alle amateur-virologen menen het beter te weten dan de wetenschappers die daadwerkelijk virologie aan een universiteit hebben gestudeerd. Op die mensen vertrouw ik. En daarbij gebruik ik mijn gezonde boerenverstand. Het heeft echter geen zin, om de maatregelen verder aan te trekken. Niet omdat ze geen zin hebben, maar omdat steeds meer mensen letterlijk schijt aan de maatregelen hebben. Omdat zoveel mensen denken dat ze een uitzondering op de regel zijn. En daarom massaal gaan boodschappen doen, demonstraties bijwonen, bij elkaar op visite gaan, feestjes organiseren en bijwonen. Het duurt ze te lang en voelen zich beknot in hun vrijheden. Maken vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog en halen de Jodenster maar al te graag aan als equivalent van het mondkapje. Het veroorzaakt bij mij bijzonder veel irritatie, maar dat laatste vooral walging. Hoe kún en durf je…
Kritisch
Dat ik als een ‘mak schaap’ de regels zo goed mogelijk probeer te volgen, zegt niet dat ik niet kritisch naar de opgelegde maatregelen en adviezen kan kijken. En zegt dat ook niets over mijn idee over de uitvoer van de maatregelen. Want hoezo is het verkoopbaar dat Schiphol gewoon door blijft draaien, maar ik nergens terecht kan voor een nieuwe keukenvloer? Supermarkten worden nu ingezet voor het dagelijkse gezinsuitje. Als de afvoer van mijn wasmachine lekt, kan ik daar de spullen voor bestellen bij een bouwmarkt en die met mazzel de volgende dag ophalen. In een tijdslot….
Thuiswerken? Laat me niet – hahahahaha – lachen. ‘s Morgens is het invoegen op de snelweg weer een uitdaging geworden. Vrachtwagens snap ik nog wel. Bedrijven en winkels moeten bevoorraad worden. Maar het aantal personenauto’s op de weg is vermeervoudigd ten opzichte van de eerdere ‘intelligente’ lock-down in het voorjaar van het vorige jaar. De weg is niet meer alleen voor de beroepschauffeurs, de werkenden in de zorg, de supermarktkanjers en anderen die een zogenaamd essentieel beroep uitvoeren. Het nieuwtje van thuiswerken is er wel vanaf. Beeldbellen vinden we niet meer leuk, de kinderen zijn lastig en ja – er gaat toch niets boven lekker ouwehoeren bij de koffieautomaat op kantoor. Of erger, de baas eist jouw aanwezigheid op kantoor. Al dan niet onder bedreiging van ontslag.
Griepje
Maar natuurlijk heb ik makkelijk praten. Ik ben verpleegkundige en mag dus elke dag naar mijn werk. Heb tijdens twee golven Corona moeten toezien hoe tientallen mensen kwamen te overlijden aan het virusje, dat door in de bovenkamer minder bedeelden nog steeds een griepje wordt genoemd.
Maar een avondklok? Nee, dat zie zelfs ik niet zitten. Het gaat niets toevoegen, en zal ook de stiekeme feestjes en samenkomsten niet indammen. Ik denk, maar ik ben natuurlijk ook maar een amateur-psycholoog, dat juist het iets vieren van de teugels de bereidheid om ons aan de maatregelen te houden zal vergroten. Net als na de eerste golf. Beperkt openen van de horeca, winkels weer open. Geef mensen iets en de kans is dan vele malen groter dat je er iets voor terugkrijgt. De Romeinen hadden niet voor niets ‘Brood en Spelen’.