Een gewone zaterdag – blogpost 131

Het was vandaag een gewone zaterdag. En ik was nog vrij ook! En wanneer ik vrij ben op zaterdag, wordt een groot deel van de dag ‘beheerst’ door mijn programma ‘Ga toch Wegman’ op Radio Aalsmeer. Op de dagen dat ik werk is de boog uiteraard best wel gespannen. Zéker wanneer ik vroege dienst heb, want dan kan ik de wereld nu eenmaal net even wat minder goed aan. En de wereld mij ook niet, maar dat is een ander verhaal… Maar op mijn vrije zaterdag is de boog óók gespannen, maar dan anders. Dan ben ik niet acht uur lang aan het buffelen als verpleegkundige, maar maak ik een uurtje radio. Een uurtje waar ik de hele voorafgaande week al over aan het nadenken ben.

Waarmee vul ik de items ‘Fake van de Week’ en het ‘Protestlied’? En HELP, waarmee vul ik de rest van het uur? Vanmiddag een nieuw item bedacht: ‘De app waar je wat an hep’. Dat wordt een soort review. Vanmiddag voor het eerst uitgezonden, maar tamelijk onvoorbereid en enigszins onbeholpen.  Maar goed, alles moet groeien, en dat geldt ook voor een radioprogramma.

 

Een gewone zaterdag

Vanmiddag, toen ik onderweg was naar de Historische Tuin voor de uitzending, bedacht ik dat het misschien leuk was om nichtje Nicky mee te nemen. Onderweg gestopt om het mijn zus via de app even te vragen. JA! Zo luidde het antwoord. Goed, eerst dus even een tussenstop maken in het Farregat. Gauw Nicky opgepikt en doorrr naar De Tuin. Daar aangekomen, kwamen twee werelden bij elkaar. Uiteraard is de radio er een van, maar op moment van arriveren werd Arjen Vos geïnterviewd. Als hoofdredacteur van AalsmeerVandaag is hij min of meer mijn baas, omdat ik regelmatig artikelen schrijf voor de site. ‘Baas’ is echter geen woord dat hij graag hoort… Maar goed, twee werelden kwamen samen, twee organisaties waar ik heel erg graag heel erg veel voor doe. De ene keer lukt dat, de andere keer wat minder. Zoals Arjen zelf al eens appte naar mij: ‘Tijd is onze grootste vijand’. En zo is dat.

 

Band

Ik maakte de uitzending, enigszins gespannen, omdat het in de vaste studio toch allemaal net even anders gaat en liet de techniek dan ook liever aan iemand anders over. Marjolijn en Lennart, dank nog daarvoor! Niet dat ik de locatietechniek niet beheers, maar ik wilde mij vooral focussen op het presenteren zelf.

En Nicky? Die was heerlijk gewoon! Zij lijkt meer op mij, dan ze zelf kan bevatten. Lief, grappig, behulpzaam. Omschrijf ik mijzelf daarmee gelijk? Geen idee, dat is aan mensen die mij kennen beter te beoordelen. Wat helpt? Even door de Asperger heen prikken….

Naderhand kreeg ik via whatsapp veel foto’s toegestuurd. Onder andere van Nicky en mij. Eén persoon schreef erbij ‘Superleuk. Leuke meid en supermooi om jullie band te zien’. Mooi hè, want dat hebben Nicky en ik wel: een band.

Een gewone zaterdag werd een bijzondere zaterdag. Niet in de laatste plaats omdat we vanavond met het gezin lekker ouderwets hebben zitten fonduen met elkaar. Ik stink nu dus als een bunzing, maar dat is het meer dan waard.

Morgen een hele gewone zondag. Veel schrijfwerk, in opdracht. En er zit ook weer een fotoshoot aan te komen. Lekker bezig dus, maar er kan altijd meer bij. Wil je meer info over wat ik allemaal kan en doe? Neem dan een kijkje op de rest van mijn site! Bijvoorbeeld op de pagina tarieven, of die van de teksten! Maar je kunt via de site ook contact met mij opnemen voor meer informatie of wanneer je specifieke vragen hebt. Dan vier ik een (deze) gewone zaterdag nog even verder. Doei!

Op de foto’s: Nicky & me!