Ik heb zomerverkansie, of, in goed Nederlands: zomervakantie. Eindelijk, mag ik wel zeggen. Mijn laatste vakantie vond plaats in de laatste week van maart, eerder dit jaar. Een verkansie die werd verprutst door een mail van mijn toenmalige teammanager, op nota bene mijn eerste vakantiedag. Ik moest de week erop komen opdraven voor een gesprek. Hoe dat is afgelopen, weten we inmiddels allemaal. Dat verhaal krijgt nog een staartje. Op 12 september heb ik nog een afsluitend gesprek met de teammanager van toen en haar manager. Hoe en wat rondom dit gebeuren zet ik na 12 september nog eens uitgebreid op het digitale papier. Nog eventjes geduld. Maar ik kan alvast verklappen dat het verhaal aan alle kanten rammelt!
Veranderingen
De afgelopen en aankomende periode zal ik moeten wennen aan heel wat veranderingen. Afgelopen vrijdag bijvoorbeeld, was mijn allerlaatste avonddienst in de Hussonshoek. Raar en emotioneel. Toch wel. Maar waar je een deur dicht gooit (of in je gezicht wordt dicht gegooid), opent zich er ook weer eentje, met een beetje mazzel. Qua werk ging er vandaag inderdaad een deur open, namelijk die van de Amstelring. Vanmiddag had ik in verpleeghuis Groenelaan in Amstelveen mijn arbeidsvoorwaardengesprek.
En er is nog een verandering: mijn haar is eraf!! BLIJ mee!! Wat een verademing. En verder ben ik de afgelopen week vooral heel erg druk bezig geweest met het ‘inlijsten’ van mijn fotowerk dat inmiddels in Zorgcentrum Aelsmeer hangt.
Zomerverkansie vieren
Een aantal ‘moeten’ dingen is dus achter de rug. Nu ga ik echt serieus zomerverkansie vieren. Deze eerste week is het Feestweek Aalsmeer, dus ik zal de nodige uurtjes in ‘die Heimat’ doorbrengen. Morgenmiddag ga ik bijvoorbeeld naar de nostalgische filmmiddag, in de feesttent op het Praamplein. Lekker oude beelden bekijken van een stokoud Aalsmeer. Samen met moeders.
Maar er staan nog meer ‘moeten’ dingen op het programma, aankomende weken. Huis aan kant! Das nummer 1. Tot en met tien. Er staan nog steeds twee bankstellen in mijn huiskamer, bijvoorbeeld. Al een dikke twee maanden lang. Dat wordt je toch een keertje zat hè. Nieuwe ‘luxaflex’ ophangen, ook die liggen al zo’n twee maanden te wachten op hun bevrijding uit de verpakking. En dan was er nog iets met DE POST…. Ofzo… lang verhaal kort: ik ga dus stevig aan de bak de komende weken. Wanneer ik aan de slag ga in de Groenelaan wil ik het hele huis (kut appartementje van nog geen 70 vierkante meter) aan kant hebben. gelukkig is er kudt-weer op komst! Doei!
Op de joekelfoto bovenaan zie je mij op een kwalitatief zeer slechte foto (selfie met mobiel). Ik heb net mijn werk opgehangen in Zorgcentrum Aelsmeer. In het kleinere exemplaar zie je mij in de radiostudio van Radio Aalsmeer.
Terug naar de Groenelaan? Daar heb ik je ontmoet.
Succes schat, komt goed!