Tel je zegeningen – blogpost 100

Blogpost 100, het is wat! In een eerder blog kondigde ik aan dat er voor de 100ste een borrel zou worden georganiseerd. Nou, die borrel neem ik in mijn eentje, beste mensen, want qua budget kan het er nog eventjes niet vanaf. Toch is deze 100ste blogpost er eentje om te vieren, dan maar in stilte. Deze staat namelijk in het kader van ‘tel je zegeningen’.

Zijn er zegeningen om te tellen? Jazeker wel! Driekwart jaar geleden stond ik heel ergens anders dan nu. Natuurlijk ben ik veel kwijt geraakt: relatie, vader, baan (in volgorde van tijd). Volgde veel onzekerheid, waarbij de financiële onzekerheid de boventoon voerde. Nu, driekwart jaar later, kan ik inderdaad wat zegeningen tellen. Op financieel gebied ziet de toekomst er weer wat rooskleuriger uit. Maar laat ik alles eens keurig op een Aspergeriaans rijtje zetten.

 

Tel je zegeningen

• Ik ben weer BIG-geregistreerd, waarmee mijn salaris met maar liefst twee schalen omhoog gaat
• Ik ga van een contract van 28 uur per week naar 32 uur per week, ook dat betekent meer salaris
• Volgende maand hangt fotowerk van mijn hand in Zorgcentrum Aelsmeer
• Tijdens een nog af te spreken periode komen foto’s van mij te hangen bij makelaardij Eveleens in Aalsmeer
• Op 16 september aanstaande ga ik een kunstkast beschilderen (morgen ga ik de maten van de kasten opnemen, waarna ik ga starten met het ontwerp)
• Mijn laatste fotowerk is met enthousiasme ontvangen
• Ik kan prima alleen zijn, ben ik achter gekomen

 

Gelukkig

Ben ik ook gelukkig aan het worden? Nou, dat weet ik nog zo net niet. Op bepaalde fronten hangt er nog steeds een zwaard van Damocles boven mijn nek. Mijn huis is een zooi, iets waar ik heel erg graag verandering in zou willen zien. Maar dan moet ik gewoon een aantal dagen achter elkaar vrij voor zijn. Dan kan ik tenminste iets doen. Telkens ben ik er maar eentje vrij, en dan komt er vrijwel niets uit mijn handen. Het tweede zwaard dat boven mijn nek hangt is de post. En dat hangt nauw samen met de financiën. Ik durf mijn brievenbus gewoon niet (dagelijks) te legen. Ik kan het niet, durf het niet en doe het dus ook niet. Dit weekend moet het van mij, die opdracht heb ik mijzelf gegeven.

De laatste keer dat ik de brievenbus leegde is alweer ruim een maand geleden. Voor hetzelfde geld (idiote uitdrukking) ligt er weer een dagvaarding tussen de post… Kop in het zand? Nee, in gedachten ben ik er elke minuut van de dag mee bezig. Maar ik doe mijn best iets van mijn leven te maken. Hulp is altijd welkom. Met name op het gebied van post en rekeningen…  Ondertussen tel ik mijn zegeningen. Voel ik mij een stuk beter bij… Doei!