Poele poele – blogpost 52

Gisterochtend liep ik met Oscar een rondje langs het water, zag eendjes en ineens schoot mij die idiote eendjes-lokroep te binnen: ‘Poele poele’! Ik denk dat we allemaal, al dan niet als kind, wel eens aan de waterkant hebben gestaan, met een zak brood in de hand, al roepend ‘poele, poele, poele’. Beetje infantiel, niet? Van een kind kun je het inderdaad nog hebben. Van een kromgetrokken oudje die met haar rollatorwieltjes tot aan de assen in de berm staat, ook nog wel. Moeders met kinderen, mits die erbij zijn, gaat ook nog wel lukken. Maar wanneer ik een zie man van, pak ‘m beet, een jaar of vijfendertig met zijn zakje brood, die óp zijn hurken eendjes zit aan te roepen met ‘poele, poele’, dan kun je mij wegdragen!

 

Poele poele

Waar in vredesnaam komt dat ‘poele poele’ vandaan? Is het een term uit de reeks tjoektjoek (trein), broembroem (auto), boeeee (koe)? Nee, niet eens! Ik heb er een beetje riesjursj naar gedaan. Jonge eendjes worden ook wel Pul, Piel, Pyl (Fr) genoemd. De oorsprong van deze benamingen vinden we in het Latijnse woord pillula, hetgeen ‘haarbal’ betekent. Dat is best typerend voor de kleine donsbolletjes. Met deze uitleg is het helemaal dus zo gek nog niet dat we ‘poele, poele’ staan te roepen aan de waterkant.

Het mooiste vind ik nog wel dat ze er nog naar lijken te luisteren ook. Of is het geconditioneerd gedrag? Klank = eten!

Na deze waanzinnig wijze en ook nuttige les (hoe had je nog verder kunnen functioneren zonder deze informatie), sluit ik af met een dikke DOEI!

Tja, de foto in de tekst spreekt natuurlijk voor zichzelf: twee pulletjes. De uitgelichte afbeelding is een verhaal van geheel andere strekking. Wat fotografie betreft ben ik ooit begonnen met de natuur en het weer vast te leggen. Deze jongen kwam op 23 augustus 2014 over Alphen aan den Rijn heen zetten. Heel indrukwekkend gevaarte. Diezelfde avond kreeg ik als toetje nog een flinke portie onweer. Die dag ging dus de boeken in als verwendag!