Treitervlogger
De sociale en andere media ontploften vandaag zowat. We kennen allemaal nog wel de Zaanse , als treitervlogger bekend staande, Ismail Ilgun. Ismail en zijn vriendjes terroriseerde zowat een wijk in Zaandam, vielen mensen lastig, sloopten een buurthuis en dat alles werd op video vastgelegd. Dat kreeg enorm veel media-aandacht, en de ‘heren’ waren zelfs graag geziene gasten in tv programma’s. Mét zonnebril, want er mochten vooral geen emoties getoond worden. Ik ergerde mij groen en geel aan die gastjes, want meer zijn het niet, maar vooral ook aan alle aandacht die zij van de media kregen.
Tweede kans
Laat ik vooral voorop stellen dat wat mij betreft iedereen een tweede kans verdient. In het geval van Ismail Ilgun dacht ik toch eerder aan een baantje bij een Zaans afvalverwerkingsbedrijf. Maar nee, het ventje krijgt een podium. Een groot podium zelfs. De ‘ik- heb-mijn-leven-verbeterde-Ismail’ mag documentaires gaan maken voor het AD. Zijn podium is de digitale versie van het AD, dus zo’n beetje mondiaal. Verdient hij dat in mijn ogen. Nee! Beslist niet! Natuurlijk zijn wij ook allemaal jong geweest en hebben allemaal ongetwijfeld wel dingetjes gedaan die we beter niet hadden kunnen doen.
De hoofdredacteur van het AD wijdde er zelfs een persbericht aan. Voelde natuurlijk ook wel dat hij iets te verantwoorden had. En dan volgt slap gewauwel over een tweede kans. Ja, natuurlijk. Daar heeft iedereen recht op. Maar door hem juist deze tweede kans te geven, laat je eigenlijk zien dat slecht gedrag beloond wordt. Daar heb ik heel erg veel moeite mee. Laat mijnheer Ilgun eerst maar eens een goede vakopleiding volgen en vervolgens lekker laten solliciteren. Dan, en alleen dan had hij de consequenties van eerdere daden kunnen ervaren. Nu niet. Slecht gedrag wordt immers beloond.
Voornemen
Ik heb een goed voornemen. Een heel goed voornemen, zelfs. Vanaf morgen ga ik elke dag belletje trekken bij mijn blinde buurvrouw. Ben ik volgend jaar verzekerd van de post van eindredacteur van RTL nieuws! Uiteraard niet, maar ik bedoel maar. Het AD zet een voorbeeld. Niet een voorbeeld van hoe het ook kan, maar een voorbeeld dat slecht gedrag op iets moois kan uitmonden. Jammer AD. Voor jullie hoop ik dat hij heel rap weer vervalt in oude patronen, dat jullie sociaal experiment faalt. Voor de Zaandammers hoop ik dat het allemaal met een sisser afloopt. Werk ik in de marges nog even door, zodat ik ook de volgende maand mijzelf weer te eten kan geven. Doei!
Bij voorkeur plaats ik hier foto’s van eigen hand. Omdat ik nooit het genoegen heb gehad mijnheer Ilgun persoonlijk te ontmoeten (gelukkig niet), gaat die kop ‘m dus niet worden. Dan maar twee plaatjes van voorjaar ’16. Ook leuk.