The day after the day after, blogpost 27

The day after the day after

The day after the day after, oftewel, twee dagen na het laatste ‘fijne’ nieuws. Hoe voel ik mij, na die mokerslag over het niet verlengen van mijn contract? Tja, beetje wisselend nog. Maar, de strijdbaarheid komt steeds meer om de hoek kijken. Vaker en langer. Wat mij betreft een goed teken. Betekent dat ik er niet snel onder te krijgen ben. Tegelijkertijd vraag ik mij met regelmaat hoeveel een mens hebben kan, maar het feit dat ik mij met regelmaat strijdbaar voel, betekent voor mij dat de rek er nog niet uit is. Dat ik eigenlijk sterker ben dan ik zelf voor mogelijk hield.

 

BIG-examen

Voor welke ‘baas’ ik het ook doe, ik doe het in de eerste plaats voor mijzelf, op 3 juni ga ik het BIG-examen doen.Welke mafkloot ooit de afkorting BIG heeft verzonnen weet ik niet, maar het staat voor Beroepen Individuele Gezondheidszorg. Een zelfscan leerde mij dat ik dat examen met grote kans op positieve uitslag kan afleggen. Mooi, scheelt weer € 2000 aan sch

olingskosten. Had anders kansloos geweest, want een dergelijk bedrag heb ik niet bepaald op mijn bankrekening staan. Voor de zekerheid flink leren, gelukkig heb ik al mijn studieboeken nog. Bij een positieve uitslag voor dat examen ontvang je een certificaat, en met dat certificaat kun je herregistratie in het BIG-register aanvragen. Dan is er geen grond meer waarop het geweigerd kan worden. Of ik dat nu doe voor mijn huidige werkgever of een toekomstige, het vergroot hoe dan ook mijn positie op de arbeidsmarkt én zorgt voor een hoger salaris. The day after the after maakt mij alleen maar sterker. Let maar op!

 

Fotografie

Ik roep altijd dat ik in de zorg werk voor de vaste lasten. En dat is ook zo. Het liefste zou ik achter mijn camera multimiljonair worden, maar dat lijkt mij niet heel erg haalbaar. Geef mij een paar jaar en ik zou iets kunnen opbouwen om van te leven. Maar daar is een financiële buffer voor nodig, en die is er niet. Kennis, vaardigheden, apparatuur, talent, ambities, ideeën. Alles is aanwezig. Maar geen buffer. Dus heb ik een basisinkomen nodig. Simpel zat. ook hier blijf ik echter knokken voor wat ik waard ben, hoewel ik voor mijn boekhouder ongetwijfeld een kwartaal-lachertje ben. Zij doet het zelfs voor niets, kun je nagaan…

Ooit komt het goed hier, met mij. Hoe hard ik daar ook voor moet knokken. Het moet en zal goed komen. Er komt een tijd waarin ik doe wat ik leuk vind, waar ik goed in ben en wat voldoende oplevert. Echt!

De uitgelichte afbeelding is een opname die ik heb gemaakt tijdens een workshop van Kom Fotograferen. Vele workshops heb ik daar gevolgd. Leuk, leerzaam en gaaf om te doen. Dit glas bijvoorbeeld, is met een echte kogel aan barrels geschoten! Je maakt nog eens wat mee.