Internetdag, blogpost 32

Buiten de huishoudelijke beslommeringen, gaat deze ogenschijnlijk vruchteloze dag de boeken in als ‘internetdag’. Na mijn wakker-word-ritueel van drie kopjes thee en wat kinderachtige spelletjes op mijn mobiel, trapte ik er weer in: eventjes de mail checken. Gezegend met drie mailboxen (eigenlijk vier, maar in die van mijn werk heb ik logischerwijs geen zin), loopt dat ‘eventjes’ vaak uit de hand. Vandaag verliep dat niet anders. We zijn inmiddels zo’n tien uur verder, ik heb nota bene mijn klusbroek nog aan, maar ben alleen nog achter de pc vandaan gekomen om te koken en om Oscar uit te laten.

 

Gerard Joling

Tussen de spelletjes en de kopjes thee door, viel mij vanmorgen een berichtje van Gerard Joling op Twitter op. Wakker genoeg om even gaan spieken of er al reacties waren, constateerde ik dat die er inderdaad al was. Geer maakte namelijk een foutje in zijn tweet. Geen halszaak, maar verrassing is toch echt met dubbel s. Oh, en wat een heerlijkheid. Iemand die Gerard betrapte op zijn spelfout, beging er zelf ook eentje! Schot voor open doel, gauw reageren voor een ander het doet. Deze was te leuk. Mooie start van de dag. Gelijk het onderwerp van deze dag: teksten.

Op zeker moment nam ik dus ‘eventjes’ plaats achter de pc. Mailboxen checken. Hey, in die van AalsmeerVandaag staan leuke dingen. Titel claimen en snel met Oscar naar buiten. Na rondje hondje opnieuw plaatsgenomen achter de pc. Terug naar de site van AalsmeerVandaag. Is dat niet mijn vroegere juf van de lagere school: Hélène Homan? Ja, vast en zeker. Terug naar de geclaimde titel. Artikel schrijven over de jaarrekening 2016 van de gemeente Aalsmeer. Ondertussen wat heen en weer mailen, sociale media bijhouden, en wat website-miniscans doen. Scans op taal- en schrijffouten. Ik schreef het al op Facebook: makkie. Want: veel fouten. Aalsmeerse bedrijven, be aware, ik heb vooral websites van Aalsmeerse bedrijven bekeken. Mooi lijstje gemaakt. Ze krijgen allemaal een mail, waarin ik mijn diensten ga aanbieden. De aanhouder wint. Ooit krijg ik de klus, want wie wil er nu een website met taalfouten?

 

Eigen website

Na het gesprek met Anna-Maria afgelopen zondag, zijn mijn ogen ook open gegaan waar het mijn eigen website betreft. Wanneer ik er kritisch naar kijk, is het qua opmaak een rommeltje. Staat er een enkele fout in op tekstueel gebied. Maar belangrijker is nog wel dat het niet overzichtelijk genoeg is. Teveel tabbladen, veel te uitgebreid en veel te weinig to-the-point. Wat kan het een bezoeker aan de website schelen dat ik eeuwen in de zorg heb gewerkt? Daar koopt hij/zij toch helemaal niets voor? Tijd om daar iets aan te gaan doen. Verkerend in de veronderstelling dat de ruzie tussen mij en mijn website wel bijgelegd was, kwam ik vandaag toch tot andere inzichten. Er is nog steeds sprake van enige wrijving. Voorzichtig uitgedrukt hè!

De aanhouder wint, ook dit keer. Geen twijfel over mogelijk. Gauw verder klussen aan de website, heb ik mijn klusbroek niet voor niets aangetrokken, vanmorgen. Doei!

De uitgelichte afbeelding (die grote bovenaan) is er opnieuw eentje uit de serie die ik maakte tijdens Down Town Ophelia. Van deze foto word ik zelf emotioneel, elke keer dat ik er naar kijk. Ik kan het niet helpen. Niet om mijzelf een flinke veer in mijn k**t te steken, maar er spreekt voor mij zoveel in deze opname. Waaronder vooral veel vertrouwen en heel erg lief zijn voor elkaar! Volgens mij heeft die keurslager-mevrouw het die dag zo ontzettend mooi en goed gedaan die dag, met alle deelnemers. Kan gewoon niet anders. Het spat van de foto af! Het screenshot in de blogpost zelf spreekt voor zichzelf.