Verkiezingen
Hopende dat 15 maart maar heel snel achter de rug is, wijd ik toch een klein stukje over hetgeen Nederland zo in de greep houdt: de verkiezingen. In mijn beleving is er nooit eerder met zoveel modder gegooid als rondom deze Tweede Kamer verkiezingen. Dat geldt niet alleen voor de dames en heren politici, maar ook voor de stemmers. Links is boos op rechts en vice versa. Doodmoe word ik ervan.
Vroegah
‘Vroegah, toen alles beter was’, hield je je mond stijf dicht over je politieke voorkeur of kleur. Dat deed je gewoon niet. Praten over politiek en geld. Not done, toentertijd. Kunnen we alstublieft weer terug naar die tijd, de tijd ook tijdens welke (Zwarte) Piet, feest-/kerststol en lente-/paaseitjes nog geen (politieke) issues waren? Tegenwoordig delen we alles. De a-sociale media hebben het ons wat dat betreft zeer gemakkelijk gemaakt. Politieke partijen en opiniekanalen doen vrolijk mee. Knettergek word ik van de uitgelichte berichten op Twitter en de voorgestelde berichten op Facebook. Helpen doet het ze ook niet, want ik ben niet om te kopen met allerlei verkiezingsbeloften, die na 15 maart de zoveelste zak lucht blijken te zijn. Maar goed, ik houd mijn kaken dus stijf op elkaar, als het gaat om mijn politieke voorkeur. Niet omdat ik iets te verbergen heb, maar gewoonweg omdat ik vind dat het een ander niets aan gaat!
Stemmen
Stemmen ga ik wel. Mensen die niet stemmen en vervolgens de mond vol hebben over de politieke koers die ons land vaart, hebben wat mij betreft geen recht van spreken. Tenzij nog niet stemgerechtigd, maar dat is uiteraard een kwestie van tijd. Dus woensdag de 15de maart sta ik braaf in de rij bij één van de vele stemlokalen. Lang hoef ik niet na te denken over welk vakje rood gekleurd moet worden. Ik schaar mijzelf niet onder de grote groep zogenaamde zwevende kiezers. Nee, ik weet wat ik wil en welke partij daar het beste bij past. Eenmaal in het stemhokje ben ik daar dus ook zo weer uit, waarschijnlijk sta ik langer in de rij.
Voor de grap, hoewel er niets te lachen viel, heb ik een tijdje terug toch wel nog even de stemwijzer ingevuld. Die bevestigde wat ik gelukkig al wist. Voor mij geen stemwijzer meer, tenzij het gaat om die hiernaast. Die kwam vanmorgen op Facebook ineens voorbij. Die vond ik dan wel weer om te lachen! Met dank aan zoom.nl
Maar beste mensen, gewoon gaan stemmen dus aanstaande woensdag. Dat is je burgerplicht!
Politieke landschap
Waar een klein stukje toch wat langer gaat worden dan gedacht. Er doen in 2017 meer partijen mee dan ooit! Ik noem een paar nieuwkomers: DENK, Artikel 1, GeenPeil, Forum voor Democratie, NIEUWE WEGEN, StemNL en Niet Stemmers. Het lijkt een hype om voor elk zijweggetje een nieuwe politieke partij op te richten. Want in grote lijnen kun je veel politieke partijen één op één op elkaar leggen. Verschillen zitten ‘m dan in de details, in de marge. Daar rommelen in de marge nog nooit iets goeds heeft opgeleverd, kunnen zij mijn stem wel vergeten. Tegelijkertijd zegt het ook een heleboel.
Dat deze kleine partijtjes enig bestaansrecht hebben gekregen, zegt iets over de vrede en onvrede van ons Nederlanders. Niet tevreden met de gevestigde orde? Geld bij elkaar sprokkelen, handtekeningen verzamelen en hup naar de kiesraad. Campagne voeren kan tegenwoordig zeer goedkoop, we beschikken immers over de sociale media. Het komen en gaan van politieke partijen is overigens van alle tijden. De laatste decennia hebben we natuurlijk kennis gemaakt met en weer afscheid genomen van partijen als LPF, Centrum Partij, Leefbaar Nederland, en Unie 55+. het is maar een greep. Sommigen verdwenen definitief van het politieke strijdtoneel, anderen fuseerden tot partijen die we nu nog steeds kennen, zoals GroenLinks en de ChristenUnie.
Tot slot
Woensdag dus allemaal gaan stemmen! En dan zien we wel weer wat de komende vier jaar ons gaat brengen. May the best man win!