Je suis, blogpost 17

Je suis, ik ben. Morgen zullen op de verschillende sociale media de profielfoto’s wel weer rood-wit-blauw gekleurd zijn. Niet in de vorm van onze driekleur, maar die van Groot Brittannië. Vandaag, de dag die in het teken had moeten staan van de herdenking van de aanslagen vorig jaar op 22 maart in Brussel, stond vanaf vanmiddag in het teken van de aanslagen in Londen. Dus na Je suis Charlie, Je suis Paris, Je suis Orlando, zal ongetwijfeld wel ‘Je suis Londen’ volgen. Dat ik ze nog niet ben tegengekomen, verwondert mij eerlijk gezegd nogal.

Je suis

Ik vind het absoluut verschrikkelijk wat er allemaal gebeurt, maar net als bij vorige aanslagen ergens in de wereld: ik doe niet mee aan ‘Je suis’. Ook niet aan de vlag van GB over mijn profielfoto heen geplakt. Jamais, never!  Waarom dan wel niet? Allereerst wil ik duidelijk maken dat mijn gevoelens en gedachten niet anders zijn dan bij al die mensen die er wel voor kiezen om mee te doen aan de massahysterie. Ik ben echter de mening toegedaan dat al die aandacht in de vorm zoals beschreven in de eerste alinea, de aanslagplegers en hun sympathisanten alleen maar een podium geeft. Moet je gewoon niet doen. Nee, laat juist zien dat het je niet raakt, dat je doorgaat met je leven. Dat de maatschappij niet ontwricht raakt door deze daden van terreur.

 

Met angst kun je niet leven

Ik ben opgegroeid met vele uitspraken. Een daarvan luidt ‘Met angst kun je niet leven’. Ondanks dat er in de wereld om ons heen beangstigende dingen gebeuren, is mij laten regeren door angst nu net het laatste waar ik mij aan overgeef. Hoewel een angststoornis helaas de kop weer opsteekt, maar dat is een verhaal van geheel andere strekking. Misschien ooit een blogpostje waard. Maar niet nu in elk geval. Angst dus. Er gebeuren genoeg dingen om ons heen om angstig van te worden. Aanslagen, een volslagen Turkse idioot die nare dingen over Europeanen roept, problemen met het klimaat, enzovoort. We mogen beslist onze spreekwoordelijk kop niet in het al even spreekwoordelijke zand steken, zéker niet als het gaat om het klimaat, maar we moeten wel doorgaan met ons leven. Daarmee laat je zien dat je ballen hebt! Dat je je niet laat beïnvloeden door aanslagen. Geef ze geen podium, maar laat zien dat ze geen vat op je hebben!

 

Leef!

Afgelopen zaterdag vond het evenement DownTown Ophelia plaats, daarover schreef ik al eerder. Het nummer ‘Leef’ van Hazes jr. hoorde ik daar niet voor het eerst, maar ik voelde het wel voor het eerst. Met al die dansende en blije deelnemers. Kijk en luister naar dit nummer en Leef!

Op de uitgelichte afbeelding (juist, die grote bovenaan) een deel van het team van Radio Aalsmeer dat afgelopen zaterdag DownTown Radio maakte. Een blij team, hoewel ik de enige ben die niet lacht ben ik ook heel erg blij hoor! Want, je suis!