Hello World! Zo begon het eerste stukje ruim twee jaar geleden toen ik startte met deze website. Hello world, een standaard-zinnetje van WordPress om klanten aan het schrijven te zetten, denk ik. Echter, ik had helemaal geen zin om te bloggen. Ik wilde een zogenaamde statische website. Nu, twee jaar later, sta ik daar toch weer anders in. Een statische website brengt geen klandizie. Hooguit kijkers. Verder niet. Het is natuurlijk hartstikke leuk om te zien hoeveel bezoekers je op je website hebt gehad, maar wanneer daar verder niets uit voortkomt, heb je er ook niets aan. Dus, er moet meer beweging komen, meer actie. En hopelijk meer foto’s! Want daar is het allemaal om te doen: foto’s. Let wel, het máken van foto’s, iets dat ik met zeer veel plezier doe. Gepassioneerd, eigenlijk.
De afgelopen twee jaar heb ik, op mijn manier, getracht iets te maken van ‘Marielle Wegman Fotografie’. Getracht, inderdaad. Het grote, overigens ook niet verwachte, succes bleef uit. Desondanks heb ik hele leuke klussen en opdrachten gehad. Opdrachten die niet alleen erg tof om te doen waren, maar waarmee ik ook kon laten zien wat ik in huis had/heb, en waarmee ik mijn portfolio weer kon uitbreiden. Het laatste jaar was de zogenaamde sprank eruit, bij mij, door gebeurtenissen in de privé-sfeer. Om te spreken met een BN-er: ik had er de kracht niet voor.
Balans
Het lijkt inmiddels of ik de balans aan het opmaken ben, na twee jaar MWF, en misschien is dat ook wel zo. Het kan twee kanten op met mijn kleine bedrijfje, met mijn zzp-bestaan: of ik stop of ik ga door. Stoppen heb ik overwogen, ook zonder bedrijfje kan ik doorgaan met foto’s maken. Dat staat of valt immers niet met een KvK-inschrijving. Echter, ik denk dat ik op fotografisch en creatief gebied de wereld nog genoeg te bieden heb. ‘De wereld’ moet alleen weten dat ik er ben. Dát is de reden waarom ik ga bloggen!
Op de foto is mijn rechterhand te zien. Mijn rechterhand die één van de knoppen vastdraait waarmee de deksel op mijn vaders kist wordt bevestigd. Het overlijden van mijn vader is één van de twee ‘live-events’ die mijn wereld hebben doen stil staan. Gelukkig hebben we de foto’s nog…
Hello World!
Mooi.
Nooit stoppen.
Uiteindelijk zijn de moeilijkste overwinningen het leukst