“Zit jij ooit stil?” is een vraag die mij regelmatig gesteld wordt. Meestal wanneer ik heb opgesomd waar ik mij allemaal mee bezig houd: (bijna) full-time job, studie HBO-Verpleegkunde, het schrijfwerk voor Bliss to Shine, af en toe stukje schrijven voor of als waarnemend hoofdredacteur achter het stuur plaatsnemen van AalsmeerVandaag, eigen programma bij Radio Aalsmeer, sociale media, mijn eigen creatieve ‘uitspattingen’ (moet nog ff ontdekken hoe mijn tekentablet van Wacom nu eigenlijk werkt), bijhouden/onderhouden van websites, ik kook graag, en schrijven voor eigen genoegen. Zoals dit stukje, blog nummer 185.
Ik zou voorzichtig kunnen stellen dat ik niet vaak stil zit. Altijd ben ik wel met iets bezig. Is niet met één van bovenstaande liefhebberijen, dan ben ik wel klusjes in of om het huis aan het doen. Óf, ik zit urenlang stom computerspelletjes te doen (Forge of Empire…). Perfect, voor mij, om bij te ontspannen of om juist bij na te denken over zaken die mij bezighouden. Want ik ben niet alleen maar altijd bezig, ik sta ook altijd ‘aan’. In mijn hoofd, bedoel ik dan. Altijd aan. Nooit uit. Zelfs niet als ik slaap, als ik de betere helft moet geloven.
Blauwe envelop
Uitgeput? Nee, welnee. Energie voor tien, over het algemeen. Maar een waarschuwing wordt het wel wanneer ik dingen ga vergeten. Een pas op de plaats is dan wel op z’n plek. Lopende zaken afronden en even niets nieuws aanpakken. En daar zit ‘t ‘m, dát lukt namelijk niet. Ik maak dan wel een lijstje waarmee ik de prioriteiten kan vaststellen. Wat moet eerst, en wat is minder belangrijk. Want waar ik ook een handje van heb, is de minder leuke dingen vooruit blijven schuiven. Zoals de belastingaangifte. Is wel zo’n dingetje. Tot je een blauwe envelop krijgt, met daarin een brief die mij zegt dat ik €10.000 moet betalen. Omdat ik de aangifte over 2019 nog niet… Laat maar.
Sinds ik weer ben gaan studeren staan er standaard twee pc’s tot mijn beschikking én paraat. De grote BIG-boy waar ik nu mee zit te schrijven. Gezellig op een bureautje in de huiskamer, schemerlampje erop, boekenkastje met studieboeken ernaast. Op de eettafel staat nog een laptop opgesteld. Voor wanneer ik ‘de geest krijg’ en even aan de studie wil. De hogeschool schreef Windows voor, en daar werk ik eigenlijk niet (meer) mee. Dus nieuwe raampjes-laptop aangeschaft, speciaal voor de HBO. Maar werkt prima zo.
Hoofdzaak is studie
En ineens kan ik weer iets nieuws toevoegen aan de lange lijst van werkzaamheden. Een tijdje terug had ik al wat geschreven over een projectje van me: een website met als (hoofd)onderwerp medisch rekenen. Is toch een vak apart. Maar, die website staat op zich wel, maar ik wil er ook een Youtube-kanaal bij. Niet om er rijk van te worden. Om er geld mee te kunnen verdienen moet je minstens 1000 abonnees hebben en moet er minstens 4000 uur naar je video’s zijn gekeken. En daar heb je voor nodig…? Juistem, video’s. Het kanaal is er namelijk wel, maar er staat nog geen seconde aan videomateriaal op. Nogmaals, geld is bijzaak, en zover zal het ook niet komen. De hoofdzaak van een gevuld Youtube-account is de studie. Omdat ik het kan gebruiken voor één van de vakken. Als bewijsmateriaal van bepaalde competenties.
Laatst had ik sinds lange tijd weer een fotoklusje. Hele avond achter de camera gestaan. Heerlijk, heb ik gemist. En dat gemis voelde ik pas tijdens dat klusje. Ideeën beginnen alweer vorm te krijgen. Nieuwe studioset is al in huis. Ook handig voor het opnemen van die video’s. Oh help. Here we go again.
Jongleren
En zo vult mijn lijstje zich elke dag weer verder aan. Het gaat vanzelf. Te druk? Mwoah… Te weinig tijd? Dat is een volmondig JA. Het is dat ik financieel afhankelijk ben van mijn werk, maar anders wist ik het wel. Ach, nog 13 jaar werken en dan mag ik de thermometer aan de wilgen hangen. Schiet al lekker op. En tot die tijd blijf ik jongleren met moeten, willen, kunnen, mogen en tijd.