Aan de bak – blogpost 113

Sinds afgelopen dinsdag ben ik aan het werk voor mijn nieuwe baas Amstelring. Paar diensten rondgekeken, na vanavond weet ik het: ik kan aan de bak! De inwerkdiensten, en dus boventallig aanwezig, hielden zegge en schrijven maar liefst één boventallige dienst in. Laten we het er maar op houden dat het wat aan de krappe kant is geweest. Gisteren de eerste dagdienst ‘los’, vanavond de eerste avonddienst, ook gelijk maar ‘los’. Samen met een redelijk bekende flexmedewerker.

 

Aan de bak

Aan de bak dus. Hoezo dat? Eerlijk gezegd zag ik het al tijdens mijn bezoek aan het zorgcentrum op de dag van mijn sollicitatiegesprek. Hier heeft de inspectie een boos bezoekje aan gebracht. Geplastificeerde handwas-instructies overal. Nou, eerlijk gezegd, dan weet je het wel. Hier valt iets te verbeteren! Op gebied van HACCP, algemene hygiëne en veiligheid, communicatie, Middelen & Maatregelen zie ik verbeterpunten. Geeft niet. Eerst maar eens rustig ingewerkt raken en een plekje binnen het team zien te krijgen. Voor alles is een tijd.

 

Ook hartstikke belangrijk

Bovenal is het enorm gaaf dat ik als nieuwe collega enthousiast ben ontvangen. “Oh, jij bent die nieuwe?!” Meerdere keren gehoord uit de mond van familieleden. Maar ook collega’s reageren leuk en enthousiast. Dat voelt goed, en dat is voor mij enorm belangrijk. Voor wie niet? Bij de bewoners moet ik mijn weg nog leren kennen, maar ook dat komt vast wel goed. Ik heb pas drie diensten gedraaid, dus ik mag al blij zijn dat ik weet welke naam bij welk gezicht hoort. Niet onbelangrijk, met het oog op het delen van medicatie, om maar iets te noemen.

Vanavond voor het eerst de avondmaaltijd meegemaakt. Dat was een flinke tegenvaller. Na bijna twee jaar voor bewoners te hebben gekookt, is het een flinke domper wanneer plastic bakken gevuld met opgewarmde maaltijdcomponenten de afdeling opgeschoven worden. En om heel eerlijk te zijn, ik heb e.e.a. geproefd, maar dit kan absoluut beter! Echt lekker is anders. Koken schijnt niet te kunnen vanwege de groepsgrootte (12). Maar, zoals zo vaak zeg ik ‘kan niet, is wil niet’. Hier ligt een uitdaging. Dus: aan de bak!

De foto’s: op de uitgelichte afbeelding een plaatje van de Westeinder en de watertoren. Zomaar, in een Amstelveens verpleeghuis. In de tekst. Boven: de gevel van mijn nieuwe werkplek, om een uur of NACHT, de onderste, om een uur of NACHT in de lift naar beneden, op weg naar mijn nieuwe werkplek .