De boer op, blogpost 12

Ik ontving vanavond , in een whatsapp-groepje, een berichtje: “Mariëlle… de boer op! Jezelf aanbieden”. Gemakshalve ga ik er maar van uit dat het hier mijn werk als fotograaf betreft. Iets anders zou ik niet kunnen bedenken. Tja, de boer op, ik schreef het in een eerder blogje al, netwerken is niet zo heel erg mijn ding. Als Asperger lukt mij dat gewoon niet zo goed. Sociale media daarentegen zijn helemaal ‘mijn ding’. Lekker veilig, vanachter mijn toetsenbord, de digitale snelweg vervuilen (of verrijken, het is maar net hoe je er tegenaan kijkt) met mijn hersenspinsels.

 

De boer op

Ik weet het, het functioneert als een olievlek. Goede foto’s gemaakt tijdens een shoot? Ik deel het, maar belangrijker nog, de klant deelt het hopelijk ook! En met delen bedoel ik dan op Facebook ofzo, hè. Wanneer de klant dan ook nog de moeite neemt je naam te vermelden, zou dat een nieuwe klant kunnen opleveren. Mensen die denken ‘Hé, dat wil ik ook!’. In de praktijk gaat het er toch iets anders aan toe.

De afgelopen twee jaar, want zo kort  besta ik nog maar als zzp-er, heb ik werkelijk van alles voor de camera gehad. Feesten, partijen, festivals, newborns, een stelletje, moeder en zoon, noem het maar. Zelfs mijn eigen nichtje, voor nop, om maar met de foto’s te kunnen showen. Er. Rolt. Niets. Uit. (Deze laatste schrijfwijze schijnt populair te zijn op Twitter, vanwege de verkiezingen. Kent u ‘m nog? Normaal. Doen. Dingetje van de VVD.) Hoe dan ook, het levert tot nu toe weinig tot niets op. Terwijl mensen toch echt wel blij en tevreden zijn met en over de foto’s. Ergo: ik moet de boer op!

Ideeën

Ja, ideeën zijn er zat! Daar ligt het toch echt niet aan. Maar dan, de uitvoering… Echt, mensen, netwerken ligt mij écht niet. Waarom niet? Omdat ik gewoon niet goed ben in het mijzelf naar voren schuiven als fotograaf. Stom en dom? Jazeker! Maar als Asperger ligt dat gewoon niet zo heel erg goed in mijn vermogen. Ik wil het wel, echt, maar ik kan het gewoon niet. Niet om hier nu een partij sneu te gaan doen, maar het zit er gewoon niet in. Klaar. Dus hoe dan wel de boer op? Want dat er iets moet veranderen, staat als een paal boven het spreekwoordelijke water.

Wie geeft de gouden tip? Nogmaals: ideeën zijn er genoeg, hoewel die zich vooral  richten op de artistieke tak van fotografie. Zoals het toekomstige ‘oud-in-nieuw-project’. Dat zal zich vooral richten op het Aalsmeerse straatbeeld van ooit, en dat van nu. Vooral veel Photoshop-werk.

Maar goed, ik ga er mij nog eens stevig over beraden hoe ik dit het beste aan kan pakken. Mijn bedrijfje moet meer zichtbaar zijn, en dat lukt niet alleen maar met sociale media. Daar is meer voor nodig. Contacten met andere mensen, met potentiële klanten. En vooral heel erg veel de blije meid uithangen. Denk ik. Of nee, niet de blije meid uithangen, maar de blije meid ZIJN! Want dat verkoopt. En daar gaat het om. Alles draait om uitstraling. Niet zielig en sneu zijn, maar stevig en zelfverzekerd, gelukkig en blij. Dát is wat een klant wil zien. Dát verkoopt! Wordt vervolgd.