Focus! Dat is geen losse opmerking, het is een opdracht. Soort van ‘note to myself’. “Mariëlle, hou alsjeblieft je focus vast. Je gaat de goede kant op, hou dat vast.” En zo is dat. Het gaat inderdaad de goede kant op, en dat, samen met het bijbehorende gevoel, zou ik graag vast willen houden. Elke dag en elke daaropvolgende geloof ik er zelf meer en meer in. Je begint met getallen onder een streep en denkt: “Dat is zo slecht nog niet”. Opluchting volgt, maar dat ebt snel weer weg. ‘Ja maar’ komt ervoor in de plaats. ‘Ja maar’ omdat het na zo’n lange tijd op een houtje bijten te mooi om waar te zijn lijkt. Naarmate de tijd echter vordert, ebt ook de ‘Ja maar’ weer weg. Ik zie het gebeuren, ik ga erin geloven, het duurt niet lang meer.
Focus! op wat je hebt
Ik vind dat altijd een beetje een loze opmerking: “Kijk naar wat je wél hebt”. Natuurlijk is het heel erg belangrijk om te kijken wat je wél hebt, maar wanneer je leven wordt beheerst door wat je niet hebt en de problemen die dat met zich meebrengt, is dat toch wel een lastige. Fijne familie die altijd voor je klaarstaat, dito vrienden, een leuke baan en collega’s en leuke andere activiteiten. Maarrrrr…. at the end of the day, kom ik toch weer thuis in een leeg huis, m’n veestapel even niet meegerekend. Maar toch hè? Nu het einde van de misère in zicht is, sta ik plots veel positiever in het en mijn leven.
Al die tijd heb ik wel geweten dat mijn somberheid niet werd veroorzaakt door een gebrek aan een stofje in mijn hoofd en lichaam. Nee, dat werd louter en alleen veroorzaakt door de situatie waarin ik mij bevond. En die positievere attitude zorgt ervoor dat ik veel blijer word van mijn zegeningen. Alsof er weer ruimte voor is. Voor blijdschap. Hopelijk volgt geluk ook nog een keer.
Nog meer Focus!
De titel Focus! is niet geheel toevallig gekozen, uiteraard. Want waar komt de term focus nu meer voor dan in de fotografie? Nieuwe plannen staan er op punt van uitvoering. Fotografie-uitstapjes, portretten, evenementen vastleggen. Er staat echt van alles op stapel. En daar heb ik enorm veel zin in! Want hoewel ik een dijk van een verpleegkundige ben (vind ik echt…), sta ik toch het liefst achter de camera. Als goeie tweede mag ik graag schrijven, maar dat is ook wel bekend, dacht ik.
In januari, of eind december, schreef ik dat ik dit jaar een aanvang ga maken met stinkend rijk worden. Nou zal dat ‘m niet worden, maar met een beetje meer comfort ben ik ook al tevreden. Ik zou het echt fantastisch vinden wanneer ik door middel van fotografie wat meer krenten aan de pap zou kunnen toevoegen. En wie weet kan er zelfs een nieuwe camera gerealiseerd worden, samen met de lens die ik zo heeeeeeel erg graag wil hebben. En wat daarvoor nodig is? Focus!
En nu ga ik mijn hond Oscar uitlaten en daarna schenk ik een roseetje voor mijzelf in waarmee ik mijn zegeningen ga vieren!
De foto’s. De uitgelichte: een stiekeme wens van deze creatieve geest. IK WIL ZO’N DING! Foto in de tekst: “Wat is jouw doel in het leven?” Eindelijk eens slagen in het leven in het algemeen, en meer specifiek: genieten van wat ik heb.
Wat een positieve blog 140 heb je geschreven. Vertrouwen in jezelf heel belangrijk maar weet je wel. Je gaat de goede kant op. Ook dankzij je kijk op je zelf en de mensen om je heen.
Die met je meevoelen en die je het allerbeste toewensen. In alle opzichten. XX Mam.