Bloggen om het bloggen – blogpost 129

Tja, ik had zin om een stukje te schrijven, maar heb (nog) geen flauw idee waarover. Bloggen om het bloggen, it is! Dus, waar zal ik het eens over gaan hebben. Suggesties, iemand? Nope, niemand. Laat ik eerst eens kijken waar ik vandaag, al dan niet in mijn hoofd, mee bezig ben geweest. Hou vol, het is een lijstje: treiterijen op de (vrijwillige) werkplek, Mijn/jouw Marktplaats, Facebook-beheer, geld, APK, Oscar, mijn huis, eten, radio, schrijven, geld, juridische hulp, overige ondersteuning, werk, geld. O ja, en natuurlijk het hebben van Asperger.

 

Bloggen om het bloggen

Ik zou zomaar een paar van voorgaande zaken kunnen oppakken als onderwerp van mijn schrijverijen alhier. En verdomd, ik ga het doen ook! Lekker spectaculair…. Ik heb een vol hoofd, wellicht leegt dit de boel een beetje. Zal wel niet, maar ik kan er in elk geval een poging tot doen. Niet geschoten is immers nooit raak! Ik neem er maar een paar onderwerpen uit hoor, anders zit ik tot diep in de nacht te schrijven en de kans dat ook maar een hond het leest, is dan gereduceerd tot nihil. De belangrijkste dus, die mij vandaag het meest hebben beziggehouden.

 

Treiterijen op de werkplek

Dat kinderen elkaar pesten en treiteren, daar kan ik nog bij. Ook niet leuk, maar ik denk dat bijna elk kind zich er weleens schuldig aan maakt. Nee, dan volwassenen. Mensen die kinderachtig liedjes beginnen te zingen en opmerkingen maken zodra je binnen komt. Op fluisterende toon, uiteraard, want de persoon in kwestie (ik) mag het niet horen. Nee, de boodschap mag alleen binnenkomen bij zogenaamde ‘ingewijden’. Toevallige omstanders mogen het ook niet horen, overigens. Neen, het is slechts een select gezelschap dat de boodschap mag vernemen, om vervolgens met de fluisteraar mee te gniffelen. Maar er gebeurt meer. Pistoolschotbewegingen naar jouw (mijn) foto, gezeik en zwartmakerij achter mijn rug om. Het zijn maar een paar voorbeelden. Als ik nu nog eens wist waarmee ik dit persoon kwaad heb gedaan? Het moet wel iets heel ergs zijn….. Maar het staat mij even niet bij…

Het feit dat ik hierover schrijf, is eerlijk gezegd al teveel credits voor de persoon in kwestie. Die kan dit namelijk ook gewoon lezen. Voor het geval dat dit mensch dit inderdaad ook leest: GET A LIFE! Loser! Voor alle duidelijkheid, dit gaat NIET over mijn werk en NIET over mijn collega’s in de Groenelaan!

Over Facebookbeheer ga ik het vanavond nadrukkelijk niet hebben. Hoewel het mij vandaag veel heeft beziggehouden, kan ik er maar beter niet over beginnen. Daar wordt iedereen alleen maar chagrijnig van…

 

Radio

Van radio word ik vrolijk, dat wil zeggen, momenteel vooral van mijn eigen programma ‘Ga toch Wegman’.  Heb je er al naar geluisterd? Nee? Shame on you! Maar ik maak het je makkelijk. Hier kun je naar de laatste uitzending luisteren.

 

Het hebben van Asperger…

… is kut. Punt, meer kan ik er niet van maken. Voor kinderen bestaan allerlei kanalen en manieren van hulpverlening. Voor volwassenen geldt dat de gewone maatschappelijke meetlat langs je neer wordt gelegd. Kortom: diagnose of niet, je hebt maar gewoon mee te draaien met de rest. Dat je soms anders dan anderen reageert valt op, en daar word je op afgerekend. Op mijn werk heb ik het hier en daar terloops laten vallen, maar een echt gesprek is er nog niet over geweest. Ik denk…. dat men vindt dat ik recht door zee ben en best wel humor in huis heb. Klopt beide. Uiteraard. Maar daar ligt wel een DSM-V aan ten grondslag. Tuurlijk ben ik leuk! Asperger of niet, er is meer dan alleen dat etiketje.  En de ene Asperger is de andere niet. En tenslotte, ieder mens is uniek. Tekortkomingen of niet. Er zijn overigens ook pluspunten.

Uiteraard kennen we allemaal Wikipedia, maar kennen jullie Maripedia al? 😉 Natuurlijk kan ik lachen om de pluspunten, maar kijk ook eens naar de minpunten. Het leven is één grote ‘worsteling’, omdat ik doorlopend moet doen alsof ik voldoe aan de normen van de ‘gewone’ wereld. En dat kost werkelijk bakken met energie! Tegelijkertijd heb ik inmiddels zoveel leuke en lieve mensen om mij heen, dat het de moeite en energie meer dan waard is! Doei!