Leermoment – blogpost 90

Het was me de week weer wel. Afhandelen behalen BIG-examen. Met alleen dat examen ben je er nog niet. Je moet dan alsnog herregistratie aanvragen (weer even € 85,00 voor een administratieve handeling aftikken). En uiteraard viel ik ten prooi aan de steekproef. Dus: gewaarmerkte kopie van het certificaat opsturen naar het BIG-registeren. Geeft niets, lag al klaar, maar geeft weer de zoveelste vertraging. Daarnaast is de eerste sollicitatiebrief er uit gegaan. Bam. Vandaag mail: uitnodiging voor het sollicitatiegesprek. Naast al deze ‘gedoe-dingen’, ervoer ik vandaag een leermoment.

Eén van mijn collega’s, jonge meid en nergens bang voor, geeft mij regelmatig feedback. Mijn reactie doorgaans: vanuit emotie, bam, gelijk hakken in het zand. Of ze nu gelijk heeft of niet. Vanmiddag reed ik naar mijn werk en zag ineens het licht. Wanneer iemand mij feedback geeft, moet ik voortaan reageren met: “ik ga er eventjes over nadenken, maar kom er later op terug”. Dat geeft mij rust en ruimte om er daadwerkelijk over na te denken. De kans is dan groter dat ik dan niet meer vanuit emotie reageer, maar vanuit ratio. De kans is daarbij ook groter dat ik mijn ongelijk kan toegeven en kan werken aan hetgeen waarover ik de feedback kreeg. Het kan uiteraard ook voorkomen dat ik blijf bij mijn eigen gelijk. Hoe dan ook, ik zal in mijn latere reactie in elk geval minder emotioneel reageren, en meer op basis van ratio.

Ik vertelde haar dat ik bovenstaande door haar had geleerd. Pfff, bijna vijftig hè. Maar goed, nooit te oud om te leren!

Goed leermoment

Goed leermoment, vond ik zelf. Vanavond heb ik deze gedachte ook gedeeld met die collega. Oók een overwinning, overigens. Zij leek er blij mee. Na het werk ontving ik nog een berichtje van haar, via whatsapp: “Heey marielle. Ik heb gister en vandaag heerlijk gewerkt. Erg fijn dat je mw h ff naar de bg had mee genomen. Deed haar, de groep en mij goed. Bedankt. Fijne avond.”

Kijk, dat is toch leuk. En of dat nu te maken heeft met mijn ‘openbaring’ aan haar, doet er niet eens toe. Voor mij was de lucht geklaard, en voelde mij blij (echt) nadat ik haar deelgenoot had gemaakt van mijn gedachtes.