Zorggraaiers – blogpost 76

Zorggraaiers

Hoewel ik mij ook heel erg richt op zaken als fotografie en schrijfwerk, ben ik vooralsnog werkzaam in de gezondheidszorg. Een sector die mij zeer aan het hart gaat. Vooral de ouderenzorg, waarin ik zelf werkzaam ben, raakt mij enorm. En terecht, want die tak van sport binnen de gezondheidszorg wordt ook enorm geraakt. Door de zorggraaiers, welteverstaan. Zorggraaiers zijn ‘mensen’ die aan het hoofd staan van een zorgorganisatie en die zich dusdanige salarissen toe eigenen, dat zij meer verdienen dan een minister (mag niet, Balkenende-norm).

Gisteren, voor ik naar mijn werk ging, deelde ik twee berichtjes op mijn zorggerelateerde-Facebookpagina. Een platform waarop ik anoniem kan schelden op alles wat mis is binnen de gezondheidszorg. En ik schreeuw en scheld niet tegen dovemansoren. Ik heb daar bijna 6000 (!) volgers. Of vind-ik-leuk’s. Gisteren liet ik op die pagina dus twee berichtjes los over de graaicultuur binnen de top van grote zorginstellingen. Cordaan, Alrijne, Amstelring, Frankenstaate. Bekende zorginstellingen komen voor in de Top 50 van Actiz. Hier heb je het document zelf. Kun je zien wie de grootgraaiers van de gezondheidszorg zijn. Op een enkel ziekenhuis na, betreft het vooral instellingen voor ouderenzorg.

 

Misselijkmakend

Ik acht dit fenomeen bijzonder misselijkmakend. Miljoenen extra werd uitgetrokken voor het vlot trekken van de (ouderen)zorg. Wat was het resultaat? Organisaties dumpen hun teammanagers (midden-management, waaronder ik overigens) om vervolgens instellingen en thuiszorg ‘zelfsturend’ of ‘zelf-organiserend’ te maken. Scheelt weer een paar man in functieschaal 50 of 55. Daar kregen de organisaties een hoop ellende voor terug. Enkelen zijn op die beslissing teruggekomen, en hebben als de sodemieter weer teammanagers aangetrokken. Maar ondertussen zijn de salarissen van de topmanagers dus niet aangepast aan de Balkenende-norm. Neen. Er werd gegraaid en nog meer gegraaid. En die extra handen aan het bed zijn er ook nooit gekomen. SCHANDE!

Dat deze zorggraaiers zichzelf elke dag in de spiegel kunnen aankijken, zeg. Ongehoord! Ik zou mij doodschamen als ik hen was. Daar hebben zij waarschijnlijk geen last van. Zij kennen de Top 50 van Actiz ongetwijfeld, maar hebben het ervoor over om in DE lijst voor te komen. Zakken gevuld, en verder uitgeluld.

Deze mensen lopen weg met tonnen in hun zak. Een beetje zorgmedewerker moet het doen met een lullig salaris. En wanneer de zorgmedewerker een loonsverhoging krijgt, is het doorgaans een ‘sigaar uit eigen doos’. Het gaat dus ten koste van iets dat we kregen. Onregelmatigheidstoeslag bijvoorbeeld. Daar is al enorm in gesnoeid, de afgelopen jaren.

De afbeeldingen. De uitgelichte afbeelding is een opname die ik heb gemaakt op een ROC waar ook verpleegkunde gestudeerd kon worden. De afbeelding in de tekst. Tja, een moment. Een oh zo’n belangrijk moment.