Jeetje. Mijn blog van gisteravond heeft maar liefst 104 hits opgeleverd. Voor mijn doen best veel. Ik had echter meer reacties op het verhaal verwacht. Een verhaal waarin ik toch wel een stukje ‘zeer privé’ blootgeef. Twee reacties. De eerste is van iemand die mij, terecht, wijst op een schrijffout. De tweede is van mijzelf, waarin ik hem daarvoor bedank. Jeetje, de wereld waarin oppervlakkigheid hoogtij viert, zit dus helemaal niet te wachten op dat soort verhalen. Maar, hey mensen, dit is de realiteit. Daar ben ik de enige niet in. En het kan jou ook zomaar overkomen! Echtscheiding, baan kwijt, arbeidsongeschiktheid en ineens sta je er heel anders voor. Maar goed, virtuele hart onder de riem of niet, ik hou de moed er maar in!
Moed
Ik hou de moed er maar in. Of ‘ik hou het moeten er maar in’. Of ‘ik hou de mood er maar in’. Andere varianten, en ik ga voor de laatste. Ik hou de mood er maar in. Hoewel dat bij thuiskomst vanavond eventjes niet helemaal meeviel. Het is dat ik volgende maand de bank van mijn verhuizende buurtjes overneem, maar anders had ik waarschijnlijk een ongeluk begaan.
Dat smoelwerk van ‘m! Nu, bijna twee uurtjes nadat ik thuiskwam, kan ik er inmiddels een (heel klein) beetje om lachen. In wezen heeft hij nog gelijk ook. De bank is op. Klaar. Finished. Oscar is er alleen een paar weekjes te vroeg aan begonnen. Maar goed, getroffen kussen omgedraaid en voor de resterende tijd zie je er niets meer van.
Bij thuiskomst dacht ik echter wel ‘hoeveel tegenslagen kan ik er nog bij hebben?’. De rek raakt er inmiddels een beetje uit. Nu, een tijdje later heb ik mijn rek weer terug. Als het ware. Geen idee waar ik het vandaan haal, maar wanneer ik weer een klein beetje kan lachen om dit soort shit, weet ik dat er nog rek is. Genoeg. En gelukkig ook genoeg om positieve dingen op te pakken, en positief te zijn!
Komt goed, lieve mensen, ik hou de moed er maar in! Doei!
Op de uitgelichte afbeelding een verzameling ‘koe-beesten’. Een foto die ik heb gemaakt tijdens het ‘de wei in-spektakel’ op 8 april. Tja, de afbeelding in tekst spreekt wat voor zichzelf. Oscar. Op een gesloopte bank. Lachen joh….
Schat, soms weet ik ook even niet wát te zeggen, denk daar een poosje over na en als het dan nog niet lukt om iets te bedenken zeg ik maar eens niks. Een hart onder de riem kun je bij ons altijd krijgen, dat weet je. Maar ik doe dat liever persoonlijk. Lieverd je bent hier altijd welkom en je kan me altijd bellen. Helaas, geld heb ik ook niet, dus daar kan ik je niet mee helpen. En nou niet komen met allerlei gelul van ik wacht even tot het beter met me gaat of tot ik jullie ook terug kan uitnodigen, is allemaal helemaal niet nodig. Echte vrienden zijn er juist als het slecht gaat.
Kortom, ik hoop je snel te kunnen zien en dan krijg je een dikke knuffel, een biertje (of 2😜) en als je wil ook eten. Oh en breng die slopert van je mee, die heeft hier ook vrienden 😘