Vorige week schreef ik hier nog over ons aankomende en noodgedwongen reisje naar Praag. Iets met een paspoort.. Change of plans, as usual. Lang verhaal kort: Natali zit in Praag, is gaan vliegen, en ik ben thuis. Paspoort is in da pocket, dus daar hebben we geen zorgen meer over.
Voor onze vakantie begon, maakten we plannen. Wie niet? We zouden dagjes uitgaan en ik zou Nederland laten zien. Het is tot nu toe gebleven bij één uitstapje waarbij we toerist in eigen land waren. De dag voordat Natali naar Praag vloog hebben we kasteel De Haar bezocht. Supervet om te zien, echt heel erg mooi. Maar (her)bouwd aan het eind van de negentiende eeuw, dus nog niet zo heel erg oud. Volledig voorzien van elektra, centrale verwarming en voorzien van een van de vijf telefoonaansluitingen die ons land toen rijk was. Wie moest je toen in godsnaam bellen? Maar goed, iemand moest toch een van de eerste zijn… Het was een ‘Feestkasteel’, werd niet permanent bewoond. Slechts een paar weken per jaar, maar dan werd er gefeest ook!
Jammer eigenlijk, van die verhalen. Het doet afbreuk aan de romantiek van zo’n mooi kasteel. Je verwacht hout-gestookte haarden, toiletten die het gedumpte in de slotgracht lieten glijden, kletterende zwaarden en zelfgemaakte wijn en port. Volgende keer, om dat beeld recht te trekken, gaan we naar het Muiderslot. Niets tegenin te brengen!
De glazen onberoerd
Desalniettemin lukte het aardig om met mijn nieuwe speelgoed een paar aardige plaatjes te schieten. Hier is er eentje van. Of de tijd heeft stilgestaan. Het mooie aan deze foto vind ik de lichtval onder de stoel aan de linkerzijde van het tafeltje. Het spel nog op tafel, de glazen onberoerd. Met een beetje fantasie stappen de spelers dadelijk deze kamer weer binnen om hun spel te hervatten.
Maandagavond komt de baas weer thuis. Duurt mij nog veel te lang. Dan hebben we nog een kleine week vakantie. Een kleine week tijdens welke we best nog wel wat dingen kunnen doen. Hangt een beetje van het weer af ook. Ach het weer…. De treurwilg aan de overkant van de weg laat z’n bladeren alweer los. De herfst is in aantocht, zonder dat we een echt lekkere zomer hebben gehad. Shit happens, zeg maar.
Toekomst
En ondertussen wordt hier ook nog onwijs hard gewerkt aan onze nabije toekomst. Iets met een huis kopen en andere verbintenissen. We gaan een spannende tijd tegemoet. Een spanning die ik alweer een tijdje onder mijn huid voel zitten. Een sensatie waar ik jaren lang last van heb gehad, vanaf was, maar die mij toch weer parten begint te spelen. Een aandoening die ik weiger op te schrijven omdat ik er niet aan toe wil geven. Omdat ik ervan overtuigd ben dat ik ook dat beest weet te verslaan. Voordat mensen zich zorgen gaan maken. Niet nodig, het gaat goed. Als de stress voorbij is, is dit ook weer voorbij. En ter afleiding: toerist in eigen land spelen! Muiderslot: here we come!