Ben ik weer! Gisteren draaide ik mijn eerste dienst in de Groenelaan in Amstelveen. Nou, dan zou je gisteravond toch al een blog van mijn hand verwachten. Nee dus. Ik was kapot, ‘uitgescheten’, uitgewoond. Niet in de laatste plaats uiteraard, omdat het een dagdienst betrof. Overkwam mij dat in de Hussonshoek, dan ging ik rond 6.40 uur de deur eens uit. Nu zat ik om 6.15 uur al in de auto. En dat was nog aan de krappe kant. Maar goed, ik was op tijd, en ik heb het overleefd. Nieuwe collega’s en bewoners ook. Daar ga ik in elk geval voor het gemak maar van uit, want vandaag was ik alweer vrij. Kortom: ben ik weer.
Het enige waar ik gisteravond nog toe in staat was, was het maken van een nieuwe to-do-list. Ik hou van lijstjes, ik hou nog meer van het afwerken en afvinken van lijstjes. Ik ga hier niet zitten beweren dat ik vandaag ging als een speer, maar evengoed heb ik aardig wat dingen van de lijst af kunnen werken. Lekker gevoel geeft dat elke keer toch weer. Een te-persoonlijke-domper-op-mijn-feestvreugde vertraagde de boel flink, aan het einde van de middag. Reddende engel? Uiteraard en zonder enige twijfel: mijn moeder. Again.
Bloggen
Deze wil ik toch nog wel even kwijt. Gisteren ontving ik een uitnodiging om een band te komen fotograferen. Omdat ik zo goed als deaud was, heb ik de uitnodiging helaas af moeten slaan. Maarrr, en ik citeer: “ps blijf please je blogs schrijven .. super om te lezen. Maareh je mag wel trots zijn met wat je nu al bereikt hebt”. En die steek ik in mijn zak! Maar natuurlijk blijf ik bloggen. Inmiddels kan ik niet meer zo goed zonder. Ik vind het heerlijk om bepaalde dingen van mij af te schrijven of om belevenissen en emoties met jullie te delen. En later, als ik groot en beroemd ben, breng ik er ‘gewoon’ een boek van uit. Whahahahaaaa, alsof ook maarr ene hond dat zou kopen. Maar goed, de gedachte is grappig.
Morgen
Morgen ben ik weer vrij. Geeft niets. Daar weet ik wel raad mee: verder met de to-do-list. Die is namelijk belachelijk lang! Ben ik weer!
Over de foto’s: Op de uitgelichte afbeelding nichtje Nicky, maar liefst vijf keer. Ik had de foto al gedeeld op mijn Facebookpagina’s, maar wilde ‘m hier toch ook nog een keertje laten zien. Zij is inmiddels meer dan mijn nichtje, de dochter van mijn zus en haar vriend. Zij is mijn ‘muze’ en bovendien net zo gek op mij als ik op haar, of dat mag ik graag denken. Van de week: wanneer kom je hier wonen ‘tante Mar’. Nou, met een jaar of drie/vier pas, ben ik bang. Bozig: nouhou….. Lief hè? De bovenste foto in de tekst: ‘Zorg & Welzijn’, staat voor de nieuwe baan. De onderste foto in de tekst: Nee-Nee. Deze sticker moet mij mede helpen bij het ordenen van één en ander. Simpele, maar doeltreffende actie.
Hij is weer prachtig en met humor geschreven. Ja we willen allemaal dat je weer op je oude honk Aalsmeer terugkeert. Dat gaat zeker gebeuren en daar kijken we naar uit. Je bent tenslotte een Farregatter en dat blijf je .Ik als import ben na 53 jr ook geheel Oosterling geworden.Blijf ook fijn hier wonen. En ja als je 250 blogs hebt geschreven. In eigen beheer boek uitgeven.De mensheid kan wat van je gedrevenheid meenemen in het leven van de lezer en je moed om met tegenslag om te gaan.Mam.
De uitnodiging blijft staan om de band te fotograferen..
Tot gauw. Xx